Haircutting doet nog geen pijn
Worden houders van staatsobligaties in de eurozone straks ook geknipt en geschoren, zoals dat bij bankleningen al het geval is?
Worden houders van staatsobligaties in de eurozone straks ook geknipt en geschoren, zoals dat bij bankleningen al het geval is?
Europa worstelt nog altijd met de gevolgen van diezelfde kredietcrisis, waarbij de schuldenlast van de PIIGS-landen het meest urgente probleem vormen. Zal dit varkentje nog gewassen kunnen worden?
De westerse schuldenproblematiek is dit jaar met stip op nummer 1 van de economische aandachtsgebieden gekomen. Schuldreductie is ineens een hete politieke issue geworden.
Hoewel we de eerste helft van 2010 economisch en beurstechnisch allerminst florissant afsluiten, is er in dat halfjaar veel energie gaan zitten in de vraag of wij nu bang moesten zijn voor een hogere inflatie of dat er juist kans is op een nieuwe recessie.
De verkiezingen liggen alweer achter ons. De VVD gaat proberen een nieuwe regering te vormen. Dat zal niet meevallen, zoveel is duidelijk. Bezuinigen is plotsklaps populair in Europa.
De gegevens waarop beleggers hun strategieën baseren zijn zelden of nooit eenduidig. Maar de paradoxale scenario’s waarmee we nu worden geconfronteerd lijken het maken van keuzes op dit moment extra lastig te maken.
Wat is eigenlijk de basis van de huidige crisis in de EU? Is de oorzaak de weinig gedisciplineerde opstelling van overheden die tekorten alleen maar laten oplopen tot ver boven de ondergrens van 3%?
Nu de PIIGS-landen (Portugal, Italie, Ierland, Griekenland, Spanje) voorlopig lijken te zijn gered door hun sterkere EU-broederlanden en het IMF, lijkt voorlopig de kou uit de lucht te zijn. Wat nu?
Ruim 2000 jaar geleden stak Julius Caesar met zijn leger de rivier de Rubicon over op weg naar Rome. Op dat moment sprak hij de historische woorden “Alea iacta est” oftewel “de teerling is geworpen”.