Een van de manieren om dit te doen is met behulp van energie aandelen. In de meeste gevallen zijn dit ondernemingen die in het bezit zijn van olie- of gasvelden, die al in productie zijn genomen.
In Noord-Amerika (zowel in Canada als de VS) gaan de ontwikkelingen ogv nieuwe boringen naar olie en gas de laatste jaren verrassend snel.
Het afgelopen jaar is het Westen weer eens met de neus op de feiten gedrukt. Politieke onrust in het Midden Oosten zorgt voor onrust op de energiemarkten.
De energiemarkt is wereldwijd volop in beweging in 2011. Slechts een enkeling zal deze bewering willen betwisten. We zijn opgeschrikt door de nucleaire bijna ramp in Fukushima in Japan.
De wereld is nog steeds in angstige afwachting van de afloop van de grote nucleaire problemen in Japan. Wat zullen de gevolgen zijn? Hogere olieprijzen en hogere gasprijzen.
De olieprijs maakte de top waarom The Economist vroeg. Niet iedereen was er overigens al van doordrongen. Zo las ik vanmorgen op Twitter nog een bericht van Ewout Irrgang.
De prijs van olie zit weer in de lift. De barrière van $ 100 per barrel is moeiteloos genomen. Voorlopig kent de prijs maar één richting. The sky is the limit, zo schijnt het.
Wanneer media berichten over zaken als de stijging van de olieprijs, zie je op een gegeven moment een piek ontstaan in de aandacht rondom die stijging.
Beleggers die denken dat de gestegen olieprijs wat te ver naar boven is doorgeschoten kunnen short gaan via deze belegging.
