China tart alle economische wetten zoals wij die kennen. Als we de cijfers over het Chinese economische wonder mogen geloven komt er geen einde aan. Maar hoeveel rek zit er in die groei?
De afgelopen weken zullen waarschijnlijk de geschiedenis boeken ingaan als de Facebook revolutie. In het Midden-Oosten moest eerst Ben Ali het veld ruimen in Tunesië.
Beleggers onderschatten de groeikansen van landen waarvan het overgrote bevolkingsdeel moslim is. Het wordt wellicht eens tijd om om ons heen te kijken naar andere vormen van bankieren.
Opkomende markten zullen dit jaar slechter presteren. De prijzen van edelmetalen zoals goud en zilver zullen dalen. Ook de prijzen van andere grondstoffen kunnen onder druk komen.
De Jakarta Composite Index, de belangrijkste beursgraadmeter van Indonesië, heeft in de afgelopen jaren een opmars laten zien waar veel beleggers hun vingers bij aflikken.
Sinds eind vorig jaar zien we de aandelen van een aantal opkomende markten dalen terwijl er in het westen sprake is van een sterke stijging.
Tijd om te kijken naar de beleggingskansen en -risico’s in de archipel die door Multatuli ooit als ‘de gordel van smaragd’ omschreven werd.
Voor wie toch graag wil beleggen in aandelen in plaats van of naast grondstoffen wil ik graag attenderen op Rusland, volgens mij een beurs met veel potentie.
Sinds Jim O’Neill van Goldman Sachs de term ‘BRIC’ introduceerde zijn de economieën van Brazilië, Rusland, India en China, de landen hiermee bedoeld worden, flink gegroeid.
