Na de schuldendeal van de particuliere banken met Griekenland en de tweede driejarige liquiditeitsfaciliteit van de ECB klonk vanaf begin maart op de markten “the worst is over”.
De problemen waar Nederland mee kampt zijn niet te wijten aan de euro. Terugkeer van de gulden zoals de PVV wil, zal dan ook niets oplossen.
De wereld worstelt alweer een aantal jaren met het afbouwen van een berg aan schulden. Dat kost tijd en veel moeite, zoveel is wel duidelijk.
De commentaren over de gevolgen van de Europese schuldencrisis en de maatregelen die politici en centrale bankiers daarin nemen (en niet nemen) staan vaak haaks op elkaar.
Hoe onzinnig sommige ‘occupy types’ ook lijken, hun gedachtegoed is zo gek nog niet. Aandeelhouders zouden eigenlijk naast hen op het beursplein moeten meestrijden.
Onlangs las ik op de website van The New Yorker een artikel getiteld Delayed Gratification. De titel verwees naar een fenomeen waar ik niet goed bekend mee was: the layaway program.
As the World Turns mag dan gestopt zijn, maar een waardig plaatsvervanger is opgestaan. De soap Eurocrisis word alleen niet op vaste tijden uitgezonden.
De ECB is sinds 21 december vrij succesvol in het bestrijden van de financiële crisis. Maar in de strijd tegen de inflatie dreigt zij door de hoge olieprijs het onderspit te delven.
Beleggers zien het weer van de zonnige kant sinds afgelopen dagen, dit omdat een oplossing voor Griekenland voorhanden lijkt.
