Duurzame obligaties zijn in opmars. Een grondige kritische analyse is van het grootste belang. Er zijn immers te veel “lichtgroene” obligatie-emittenten die het duurzame label gebruiken.
Het inzicht van de beleggers is geëvolueerd van een focus op louter financiële indicatoren naar het rekening houden met niet-financiële risico’s in het beleggingsproces.
ESG-beleggen heeft de wind in de zeilen. Tussen 2011 en 2013 steeg de instroom van gelden in ESG-fondsen van $ 300 miljard naar $ 900 miljard.
Duurzaam is echt niet duurzaam, omdat er duurzaam op staat. Er kunnen zomaar onvoorziene problemen opdoemen.
Duurzaam beleggen wordt steeds meer een ‘mainstream’ aangelegenheid. Het totaal duurzaam beheerd vermogen heeft in tijden van Covid-19 de barrière van $ 1 biljoen doorbroken.
Door rekening te houden met duurzaamheidscriteria bij het selecteren van aandelen voor een portefeuille van opkomende markten, kunnen beleggers langetermijnrendementen behalen met hetzelfde risico.
Groen beleggen is in. Het aantal emissies van groene obligaties is bijna niet meer bij te benen.
Aandelen in wind en/of zon doen het dit jaar veel en veel beter dan aandelen olie en gas.
Ongeveer twee derde van de wereldwijde productie van cacao vindt plaats in twee Afrikaanse landen en wel in Ivoorkust en in Ghana.
