De grootste prijsstijging sinds 1991 werd kort daarna gevolgd door herstel. De schok is al bijna vergeten. Het conflict tussen Saoedi-Arabië en Iran is gevaarlijk verergerd. Op de lange termijn kan dit een risicopremie rechtvaardigen.
In een dramatische opening van de handelsdag in Azië, stegen ruwe olieprijzen maandag meer dan ooit tevoren door de zware aanval op Saoedi-Arabische olievelden.
De afgelopen bijeenkomst van OPEC in Wenen had iets triests, iets zeer defensiefs. OPEC en zijn nieuwe bondgenoten, onder wie Rusland, Kazachstan en Mexico verklaarden dat ze voorlopig niet stoppen met het afromen van de dagelijkse markt met 1,1 miljoen vaten.
Er was een tijd, dat stijgende olieprijzen een voorbode waren van economische ellende. Het laatste voorbeeld stamt uit de jaren 2011 – 2014. Hoge prijzen voor een vat olie waren een sta-in-de-weg voor een snel herstel.
ExxonMobil, een van de grootste oil majors, gaat zijn investeringen fors opvoeren. In 2028 bedroegen die $ 26 miljard, maar in 2020 gaan ze $ 33 – $ 35 miljard uittrekken om de productie van olie en gas fors te verhogen.
De olieprijs is gisteren onder de $43 per vat gedaald, de laagste stand sinds november van vorig jaar. De prijs van het zwarte goud wordt gedrukt door de toenemende productie van Nigeria en Libië, twee OPEC-leden die zich niet gebonden hebben aan de afspraken voor een beperking van het aanbod.
De OPEC, de kartelclub van 14 belangrijke olieproducerende landen, gaat minder olie oppompen. De olielanden hebben dat gisteren afgesproken.
U ziet dat er zeer heftige bewegingen plaatsvinden in de ruwe olieprijs, niet gek als je naar het nieuws en ontwikkelingen in de oliemarkt kijkt.
De wereld zwemt in de olie en niets lijkt hier een einde aan te kunnen maken. De enige organisatie, die daarvoor zou kunnen zorgen, is OPEC.
