Het licht staat nog niet definitief op rood voor de AEX. De euro is op weg naar 1,20 dollar. De Nederlandse lange rente zal verder dalen en het technisch beeld van Arcelor Mittal oogt zwak.
De vraag van 2010 voor beursvorsers en beleggers lijkt te zijn wanneer en hoe snel de diverse centrale banken hun beginnen met het terugschroeven van hun zeer ruimhartig beleid.
Zoals in mijn vorige column aangegeven wil ik verder ingaan welke vastrentende strategieën kunnen worden gevolgd om in te spelen op een renteverwachting en als gevolg daarvan een verwachtte verandering van de vorm van de rentestructuur.
Terwijl in aandelenmarkten alweer wat groei verdisconteerd wordt, blijven de obligatiemarkten aangeven nog niet al te hoge verwachtingen te hebben van groei en/of inflatie.
In deze column bespreek ik de recente ontwikkelingen op de rentemarkt en geef aan hoe beleggers hierop het beste kunnen inspelen.
De rente op spaarrekeningen was vorig jaar nog makkelijk 4% en is nu nog nauwelijks 1%. De banken hebben veel excuses.
De rentecurve (yieldcurve) is aan het vervlakken. Ten opzichte van een maand geleden zijn de rendementen van Duitse staatsleningen van 2 tot en met 10 jaar opgelopen.
Dit is eigenlijk een vraag van wat verwachten wij; inflatie of deflatie? Een manier om naar de rente te kijken is om het inflatieniveau te verhogen met een risicopremie. Dit heeft dan betrekking op de 10 jaars rente.
De rentecurve voor de Eurozone laat ook over de gehele linie een stijging zien. Zij het iets minder dan Treasuries. De 10 jaars rente in Europa is gestegen met ongeveer 50 basispunten van 3,20 naar 3,70%.
