Elke week kom ik ze tegen op TV, op internet en in het dagelijks leven. Beleggingsexperts. Er wordt een mooi verhaal verteld over wat aandelen, rampscenario’s (positieve scenario’s luistert niemand naar) of een ‘ingenieus’ nieuw product.
Als afsluiter wordt er nog even gesproken over wat het beheer kost. Alsof het een koopje is wordt de 1% beheerfee gemeld…. en het gesprek gaat ineens snel over in een snel soort genant gewiebel en gemompel over nog wat overige kosten. Bij een beetje professional vraagt dit steevast om plaatsvervangende schaamte.
Verloren etiquettes
Als je aan iemand vraagt wat hij kost dan verwacht je toch dat hij of zij helder vertelt wat hij of zij kost. Voor de chique traditionele beleggingsexpert geldt deze etiquette niet.
Met de genoemde 1% beheerkosten ben je er bij lange ná niet als óók verdiend wordt aan transactieprovisies, bewaarloon, eigen producten en provisies voor beleggingen in bepaalde fondsen. Bij elkaar opgeteld moet u eerder denken aan 2% tot 5% van uw vermogen wat deze experts jaarlijks aan inkomsten uit uw vermogen onttrekken.
Nijpende provisie kwestie
Het is dan ook nijpend als beleggingsexperts vertellen dat transactieprovisies maar een half procentje tot procent bedragen terwijl BinckBank, SNS of Gilissen toch echt maar 0.08% tot 0.25% rekenen met een drempel van zo’n 10 tot 20 euro. Voor de vermogende belegger maakt een verschil tussen één procent en 0.08% jaarlijks tientallen duizenden euro’s uit waarvan hij niet op de hoogte is.
Recent hoorde ik in een televisiegesprek met een expert: “aandelenorders zijn duurder dan obligatieorders“… Sorry? Volgens de depotbanken is dit toch echt andersom, aandelen zijn goedkoper. Of is er soms sprake van een opslag?
En dan de werelduitspraak: “wij ontvangen retourprovisies maar dit gaat niet ten koste van de kwaliteit en komt de dienstverlening ten goede“… Sorry? Ik mag er toch van uitgaan dat de kwaliteitszorg en dienstverlening zowiezo op niveau zijn? En hoeveel bedragen die provisies dan?
Via de achterdeur
In deze tijd waarin de financiële wereld snakt naar transparantie en eerlijkheid, spreken deze beheerders met de depotbanken af dat hun cliënten te hoge effectenprovisies betalen voor transacties. De depotbanken betalen vervolgens dik de helft van deze effectenprovisies door aan de traditionele beheerder in kwestie; “via de achterdeur”. Ja, helaas via de achterdeur, want ziet u ze ergens gespecificeerd? Het is volstrekt onduidelijk hoeveel deze beheerders erbij schnabbelen.
Oók met beleggingsfondsen is afgesproken dat cliënten te hoge instapkosten betalen, de beleggingsfondsen betalen de beheerders in kwestie enorme provisies (of met een chique woord: distributievergoedingen) om maar in hun fondsen te beleggen. Al jaren big business voor fondsenbeheerders die deze fondsen aanbevelen. De cliënt heeft echter geen idee van hoeveel hij inlevert aan rendement, en dat deze fondsen vaak makkelijk kunnen worden gewisseld voor ETF’s.
Lak aan de regels
Financieel adviseurs, intermediairs, verzekeraars en pensioeninstanties staan al langer onder streng toezicht om de totale kosten één-op-één helder te maken alvorens men zaken doet met cliënten. Ook zijn er duidelijke voorschriften waaraan beheerders zich moeten houden.
Het is namelijk allang verboden een provisie in welke vorm dan ook te ontvangen of te betalen, tenzij (citaat) ‘de cliënt op uitvoerige, accurate en begrijpelijke wijze mededeling is gedaan van niet alleen het bestaan, maar ook de aard en het bedrag van de provisie, en als het bedrag niet kan worden achterhaald, de wijze van de berekening van de provisie’.
Helaas is in geen enkel tarievenoverzicht van deze chique beheerders precies te zien welk deel hij of zij exact ontvangt in euro’s. En geen enkel voorstel of beheerovereenkomst te vinden waarin exact is vastgesteld welk bedrag een beheerder in harde euro’s ontvangt voor het beleggen in bepaalde fondsen. Blijkbaar vinden deze traditionele beheerders dat ze het zich kunnen permitteren om zo lang als maar mogelijk is de kosten te verduisteren, zolang ze maar niet worden aangesproken door cliënten of toezichthouders.
Allemaal goed verdienen
Begrijp me wél goed: iedereen mag zoveel verdienen als hij of zij kan. En voor buitengewone prestaties mag zeer buitengewoon betaald worden. Graag zelfs, zal de gemiddelde belegger zeggen.
“Maar beste heren en dames beleggingsexperts: zeg gewoon eerlijk wat je kost”. Zeg toch gewoon: ‘dit is wat ik verdien en daar lever ik vakwerk voor’.
Roger Broekhuizen
Helliot Vermogensbeheer
www.helliot.nl
al gedacht aan de bied-laat verschillen van fondsen (bij verkoop tegen bied en aankoop op de laat?
…daarbij in aanmerking nemende dat fondsen waarin geld gestoken wordt, ook nog eens kosten kunnen hebben (de investering klinkt niet voor niets regelmatig in aantallen participaties ipv geldbedragen).
Je kan zomaar (vele) tien(tallen?) procent(en) kwijt zijn. Het is iets wat opgaat voor diverse pensioen/kapitaalverzekeringsprodukten! De vele tientallen procenten die hier aan de strijkstok blijven hangen kunnen een heel groot deel oplossen van de pensioenproblematiek, terwijl er wat geemmerd wordt over de lage rentestand en mogelijke verkeerde premieberekeningen….(dat laatste klopt wel, maar treft vnl de betaler van pensioenpremie ipv de ontvanger die daar het nodige op inhoudt)
Breng om te beginnen de kosten van pensioenen eens effectief flink naar beneden! Of geef mensen/burgers anders de keuze om zelf hun pensioen te beheren. (scheelt net als beleggen via vermogensbeheer een hoop kosten en dus rendement).