De vraag van 2010 voor beursvorsers en beleggers lijkt te zijn wanneer en hoe snel de diverse centrale banken hun beginnen met het terugschroeven van hun zeer ruimhartig beleid.
Daaruit zou immers de kracht van het economisch herstel kunnen worden afgeleid. Zodra daarmee begonnen wordt kan dat worden opgevat als een bevestiging van duurzaam herstel, al zou te drastisch terugtrekken de ontluikende groei in de kiem kunnen smoren. Tegen deze achtergrond worden de uitlatingen van centrale bankbestuurders op een goudschaaltje gewogen.
Begin januari heeft het Amerikaanse stelsel van centrale banken, de Fed, al min of meer aangegeven de officiële rentetarieven ‘lekker lang laag’ te houden (‘een verlengde periode uitzonderlijk laag’, in officiële bewoordingen). Er moeten eerst meer tekenen van herstel en dan vooral van de huizen- en arbeidsmarkt komen voor er aan het rentetarief gesleuteld gaat worden. Dat is logisch, want als de arbeidsmarkt aantrekt, komen er minder mensen zonder werk te zitten en kan er beter aan de hypotheekverplichtingen worden voldaan. Helemaal nu de Amerikaanse consument voor het eerst in lange tijd wat minder op de pof leeft en zelfs is gaan sparen.
De onlangs gepubliceerde Amerikaanse banencijfers waren helaas niet bemoedigend. Nadat eerder het rapport van salarisadministrateur ADP al tegenviel, bleek dat vorige maand 85.000 banen verloren gingen. Positiever was het Beige Book, waarin een overzicht wordt gegeven van de economische situatie in de Verenigde Staten. De strekking daarvan was dat de economische activiteit weliswaar nog laag is, maar wel verbetert.
Hoe onzeker de markt is, blijkt wel uit de soms heftige reacties op dergelijke publicaties. Onderga niet alles lijdzaam, maar breng zelf de risico’s voor uw eigen situatie in kaart, zodat u kunt bijsturen. Realiseert u goed dat de bomen niet tot in de hemel groeien en dat een koerscorrectie niet uit te sluiten is. Bereid uw portefeuille daarop voor en houdt een vinger aan de pols.
Een van die risico’s is een oplopende inflatie. Zelf denk ik dat daar voorlopig geen sprake van zal zijn. Inflatie betekent geldontwaarding en dat betekent dat de koopkracht van geld op de bank minder wordt. Daarvoor zijn de juiste ingrediënten niet aanwezig. Zo hebben grondstoffenprijzen vanaf het laagste punt weliswaar een flinke opleving laten zien. Toch zijn deze nog maar de helft van wat ze een paar jaar geleden waren. De benutte productiecapaciteit van het bedrijfsleven is laag, waardoor een prijsopdrijvend effect voorlopig zal uitblijven en ‘last but not least’ is de economische groei in de Westerse landen nog zeer gering.
Anderzijds kan de rente wel degelijk oplopen. Ik verwacht ook dat dat zal gebeuren. Het gaat hier dan over de rente op staatsobligaties. Door allerlei reddings- en stimuleringsmaaatregelen zijn de tekorten fors opgelopen, wat de kredietwaardigheid van diverse overheden onder druk heeft gezet. Door de onzekerheid over hoe die zal worden verbeterd, zullen beleggers een hogere rentevergoeding gaan vragen. Een oplopende rente vertaalt zich in dalende koersen met alle gevolgen voor uw portefeuille van dien. Wat betreft bedrijfsobligaties is het een ander verhaal, al blijft ook daar de rentevergoeding in absolute zin laag. Bedrijven hebben immers al fors gesaneerd, waardoor zij financieel veel gezonder zijn. Natuurlijk blijft de consument aan zet. De omzet zal moeten aantrekken, want er kan niet eeuwig bezuinigd worden op kosten.
Wat dat in de praktijk voor de allocatie van uw beleggingen inhoudt? Afhankelijk van uw doelstellingen stel ik een overweging in aandelen voor, met dien verstande dat u kiest voor kwaliteitsaandelen. Daarmee doel ik bijvoorbeeld op bedrijven die over competitieve voordelen beschikken of een (groot) deel van hun omzet uit opkomende markten halen dan wel kunnen profiteren van de vraag naar grondstoffen. Omdat correcties nooit zijn uit te sluiten, moet u vanzelfsprekend voldoende spreiding aanbrengen. ‘Lekker lang laag’ wil niet zeggen dat voor het rendement op uw vermogen hetzelfde moet gelden.
Martine Hafkamp
Fintessa Vermogensbeheer
Start met Automatisch Beleggen
2021 wordt waarschijnlijk een slecht jaar voor obligatiehouders, misschien wel het slechtste jaar sinds 1999.
Internationaal conflict wordt als het grootste externe risico gezien door Nederlandse particuliere beleggers.
Door een toenemende kans op een recessie is het goed mogelijk dat de aandelenkoersen nóg eens 20% dalen.
Ongeveer een kwart (24%) van de Nederlandse vrouwelijke beleggers is drie tot vijf jaar geleden begonnen met beleggen.
Interessant artikel, ben je het zelf eens met de “Lekker lang laag” aanpak?