Financiële markten lijken aan elkaar te hangen van ongerijmdheden. Zo is het is bijna een axioma geworden, dat centrale banken het vermogen hebben hoge waarderingen tot aan het einde der tijden te stutten.
Het is dankzij die opvatting bijna een leerstelling dat extreem lage rentes hoge waarderingen rechtvaardigen. Maar juist hoge waarderingen verminderen toch toekomstige rendementen van aandelen? Zeer lage renteniveaus gaan toch gepaard met tegenvallende economische groei en dito bedrijfsresultaten?
Het opkoopbeleid van Centrale banken betekent dat de verkopende belegger geld ontvangt dat amper rendeert. Dat kan speculatief beleggingsgedrag uitlokken. Dat dit verkeerd kan uitpakken weten we sinds 2008 maar al te goed. Hoge waarderingen zijn ook nu alleen maar houdbaar, als de belegger blijft geloven dat de enige weg omhoog is.
Het probleem van vandaag lijkt, dat de belegger eist dat markten permanent op een hoog niveau bivakkeren. Gebeurt dat niet, dan zal er ineens wel oog zijn voor de torenhoge waarderingen met alle mogelijke gevolgen van dien.
We lijken terug in de jaren ’20. Prijs deed er toen niet meer. Je moest alleen maar de juiste aandelen kiezen ongeacht de prijs. We weten hoe dat alles heeft uitgepakt.
Al die ongerijmdheden, ik geef mij gewonnen.
Start met Automatisch Beleggen
De huizenmarkt kenmerkte zich de afgelopen jaren door twee elementen: stijgende huizenprijzen en dalende hypotheekrentes.
leinere centrale banken laten momenteel zien hoe een exit uit een accommoderend monetair beleid kan werken zonder een crash.
De coronavirus-epidemie zou zich kunnen verspreiden naar ongeveer tweederde van de wereldbevolking als het niet kan worden bestreden.
Er wordt nu veel verkeerde informatie naar buiten gebracht dat #Omicron 'mild' is. Dat is onzin.
