De opluchting die kwam met het nieuws van de voorkoming van een tijdelijke vermijding van een mogelijke regeringssluiting was van korte duur. Het sentiment op de aandelenmarkten sloeg snel om, zowel in Europa als in de VS, terwijl de Amerikaanse staatsobligatierentes niet eens positief reageerden op het geen-sluiting-nieuws in de eerste plaats. De uitverkoop van de Amerikaanse 10-jaarsobligaties versnelde in plaats daarvan; het 10-jaarsrendement bereikte het niveau van 4,70%, terwijl het 2-jaarsrendement min of meer stabiel bleef rond de 5,10%, aangezien de voorzitter van de Federal Reserve (Fed) Jerome Powell gisteren niet veel zei over de toekomst van het monetaire beleid, maar zijn collega’s bleven havikachtig klinken. Fed’s Michelle Bowman zei dat er meerdere renteverhogingen nodig zouden kunnen zijn om de inflatie te beteugelen, terwijl Micheal Barr herhaalde dat de rente waarschijnlijk restrictief genoeg is, maar dat ze langer hoog moeten blijven. Voldoende havikachtige woorden in combinatie met een reeks nog steeds krimpende maar beter dan verwachte PMI-gegevens voor de industrie rechtvaardigden de positieve druk op de Amerikaanse staatsobligaties.
Het verschil tussen de Amerikaanse 2- en 10-jaarsrendementen is nu aan het sluiten, maar niet noodzakelijkerwijs om ‘goede’ redenen. Normaal gesproken zou je verwachten dat de kortetermijnrentes sneller zouden dalen dan de langetermijnrentes bij het naderen van het einde van een verkrappingscyclus, met de verwachtingen van toekomstige renteverlagingen die in gang zouden worden gezet. Maar wat we vandaag zien is een berensteilening waarbij het 10-jaarsrendement sneller stijgt dan het 2-jaarsrendement. De laatste suggereert stijgende inflatieverwachtingen waarbij beleggers liever kortlopende papieren kopen en wachten tot de renteverhogingen voorbij zijn voordat ze terugkeren naar langlopende papieren. De Amerikaanse politieke onzekerheden en een mogelijke regeringssluiting voor het einde van het jaar, en een uiteindelijke verlaging van de Amerikaanse kredietwaardigheid, voegen waarschijnlijk een extra neerwaartse druk toe op langlopende Amerikaanse papieren.
De stijgende rentes doen geen goed aan de aandelen. Maar interessant genoeg sloot de S&P5500 gisteren vlak, terwijl de meer rentegevoelige Nasdaq-aandelen stegen. De Amerikaanse dollarindex boekte winst tot boven het niveau van 107; de index heeft nu de helft van de verliezen hersteld die hij sinds een jaar geleden had opgetekend, toen de dollardepreciatie was begonnen.
Elders zakte de EURUSD onder het niveau van 1,05 door de versnelde dollarinkopen en de afzwakkende verwachtingen van de Europese Centrale Bank (ECB) na de lager dan verwachte inflatiecijfers van vorige week. De kabel gleed gisteren onder een kritische Fibonacci-steun en is op weg naar het psychologische niveau van 1,20. De verzwakkende pond is geen slecht nieuws voor de Britse FTSE100, aangezien ongeveer 80% van de inkomsten van de FTSE100-bedrijven uit het buitenland komt en in dollars luidt. Bovendien maakt een goedkopere sterling de energierijke FTSE100 betaalbaarder voor buitenlandse beleggers. Hoewel de FTSE100 gisteren daalde met dalende olieprijzen – en de prestaties van dit jaar minder dan ideaal zijn in vergelijking met Europa en Amerika – is de Londense aandelenmarkt het gat met Parijs aan het dichten, en zouden stijgende olieprijzen en afnemende interesse voor luxe spullen Londen wel eens zijn status van Europa’s grootste aandelenmarkt kunnen teruggeven.
Over de olieprijzen gesproken, de ruwe olie zakte gisteren onder het niveau van $90pb, deels door de overgekochte marktomstandigheden die het gevolg waren van een rally van meer dan 40% sinds eind juni, en deels omdat de verwachtingen van ‘hoger voor langer rentes’ de kans op een recessie vergrootten.
