Indian Rim, de opvolger van BRIC

In 2001 lanceerde Jim O’Neill van Goldman Sachs het begrip BRIC. Dat was een acroniem voor Brazilië, Rusland, India en China. Volgens O’Neill zouden deze landen de nieuwe motoren voor de wereldwijde economische groei worden. De BRIC’s zouden bovendien de traditionele economische grootmachten ter zijde gaan schuiven. In de jaren na 2001 leek O’Neill volledig het gelijk aan zijn kant te hebben, maar sinds de crisisjaren hebben de BRIC’s veel aan glans verloren. Dat neemt niet weg, dat analisten en economen sedert 2001 vlijtig speuren naar potentieel nieuwe motoren voor de groei. Aan die zoektocht hebben we afkortingen te danken als MINT en N11.

The Center for International Development van Harvard University is de laatste die een regio heeft ontdekt, die voor toekomstige economische groei moet zorgen. Die regio is de Indian Rim (zie figuur). De Amerikanen komen tot de conclusie, dat deze landen een mooie toekomst wacht, omdat ze productieve kennis accumuleren. Daarmee bedoelen ze, dat ze steeds beter in staat zijn om meer en meer producten te ontwikkelen, waarvan de complexiteit ook nog eens toeneemt. Van belang daarbij is, dat de beroepsbevolking in staat is om vaardigheden vanuit de ene sector van de economie over te dragen naar een andere. Is dat vermogen aanwezig en wordt het voldoende benut, dan biedt dat een basis voor snelle economische groei.

Dat impliceert overigens, dat landen die economisch vooral steunen op landbouw of op grondstoffen, op een achterstand staan. De vaardigheden die daarvoor nodig zijn, kunnen niet met veel succes naar andere sectoren vertaald worden. De aanwezigheid van een overvloed aan grondstoffen kan soms verworden tot een vloek voor een land. Het is te gemakkelijk om de revenuen daarvan te innen. Het maakt landen zelfgenoegzaam en ongedisciplineerd. Dat althans beweert Ricardo Hausmann, de projectleider van het onderzoek. Volgens deze Amerikaan laat een land als Australië grote kansen liggen, juist omdat het over zoveel grondstoffen beschikt en de landbouw er een grote rol speelt.

Landen, die niet door de natuur met een overvloed gezegend zijn, moeten het daarentegen hebben van hun vindingrijkheid. Ze moeten voortdurend vernieuwen en hun kennis en vaardigheden vergroten en aanscherpen om mee te kunnen blijven doen en om de groei op peil te houden of te vergroten. De beste voorbeelden van dit type landen zijn uiteraard landen als Japan en Zuid Korea. Op basis van het bovenstaande formuleerde de groep rondom Hausmann prognoses voor toekomstige groei. Ze keken daarom niet naar de omvang van de export van de verschillende landen, maar naar de diversiteit en de complexiteit van het exportproduct. Dankzij een groeiende diversiteit in producten maken landen als de Filipijnen, India en Kenia economisch grote stappen voorwaarts. Uit onderstaande tabel spreekt, dat vooral landen uit de zogeheten Indian Rim aan de these van Ricardo Hausmann voldoen.

Het zijn deze landen, die al in het volgend decennium de nieuwe motoren van de wereldeconomie zullen zijn. Als de these tenminste klopt. Voor de belegger van vandaag met een beperkte tijdshorizon, zal deze wetenschap van weinig waarde zijn. Hij of zij maakt zich druk over de volatiliteit op de obligatiemarkten of over de groeicijfers van de Verenigde Staten. Maar voor wie wat verder kijkt dan de werkelijkheid van vandaag, kan dit scenario gebruiken om te bepalen welke richting de markten kunnen opgaan.

Trouwens, het Amerikaans onderzoek heeft ook nog waarde voor de huidige onrust op de obligatiemarkten, waar feitelijk onzekerheid over de economische groei aan ten grondslag ligt. Uit het onderzoek komt naar voren, dat het groeitempo van de Chinese economie in het komend decennium gaat terugzakken naar gemiddeld 4,6%. Dat is ver beneden de doelstelling van 7%, zoals de Communistische Partij die heeft geformuleerd. Dat is overigens niet alleen slecht nieuws voor de Chinezen, maar ook voor de rest van de wereld. Veel economisch beleid wordt mede gebaseerd op een Chinese groei van 7%. Voor Europa en voor de VS zijn de vooruitzichten evenmin florissant. De Verenigde Staten gaan gemiddeld 2,4% groeien en binnen Europa gaat de groei variëren van 2,3% voor Italië tot 3,7% voor Spanje. Die wat tegenvallende groei rechtvaardigt wel een lage yield op staatsobligaties, misschien niet zo laag als vandaag de dag, maar toch!

Alle hoop moeten we dus vestigen op de nieuwe vitaliteit van de Indian Rim. Als de voorspellingen uitkomen, is dat niet alleen goed nieuws voor de regio zelf, maar zeker ook voor de rest van de wereld. Die kan zich laven aan die nieuwe vitaliteit.

BELANGRIJK

– Bezoek ook de website van Cor Wijtvliet en lees meer door hem geschreven artikelen
– U kunt Cor Wijtvliet boeken voor een inspirerende spreekbeurt. Laat u verrassen!

Een verwijzing voor de titelfoto van Newport Geographic: https://flic.kr/p/6yeert