Ongevraagd heb ik inmiddels ruim 20 klachtendossiers onder ogen gehad en wordt ons nogal eens door beleggers en hun advocaten om een second opinion gevraagd. Ongetwijfeld worden wij als adviespraktijk mede hiervoor gevraagd omdat wij, naast onze deskundigheid, garanderen 100% onafhankelijk te zijn. Over de opgedane ervaringen zou ik inmiddels vele tientallen artikelen kunnen schrijven en ik kan u verzekeren dat elk dossier even uniek als boeiend is.
Waar ik u nu over wil informeren is over het fenomeen ‘betaald advies’. Nogal wat in Nederland gevestigde Private Banking kantoren zoals MeesPierson, Insinger de Beaufort, Nachenius Tjeenk, Theodoor Gilissen vragen voor het geven van beleggingsadvies riante jaarvergoedingen. U moet dan al snel denken in termen van circa 0,5% tot 0,8% over de waarde van het vermogen. In het Private Banking cliëntensegment liggen de advieskosten al vlot boven de € 10.000 per jaar.
Klanten weten vaak niet beter dan dat dit het bedrag is wat de bank aan hun advisering verdient.
Dat er daarnaast forse bedragen aan bestandsfees, kickbacks, distributievergoedingen en dergelijke worden verdiend is vaak bij hen niet bekend. Maar over dit onderwerp wil ik apart een artikel schrijven. Sommige banken vragen overigens (nog) geen aparte vergoeding voor het geven van adviezen, wij noemen u ABN AMRO Bank, Rabobank en Van Lanschot.
In de eerder genoemde klachtendossiers komen wij schrijnende beleggingssituaties tegen waarbij er volgens ons sprake is van ‘verwijtbare adviezen’. In reactie op diverse klachten van hun cliënten, merken de desbetreffende banken op van mening te zijn geen enkele verantwoordelijkheid te willen en hoeven dragen voor de nadelige financiële gevolgen van hun beleggingsadviezen.
Zelfs niet in een situatie waarin een klant met een defensief of matig defensief risicoprofiel 30% tot 50% koersverlies heeft opgelopen. Men onttrekt zich volledig aan haar verantwoordelijkheid, onder de mededeling dat hier nu eenmaal sprake is van een adviesrelatie.
Zij merken op dat in een adviesrelatie de klant uiteindelijk de beleggingsbeslissing neemt, zodat de bank voor haar slechte adviezen de handen in onschuld kan wassen. U begrijpt dat wij ons hiermee niet kunnen verenigen en van mening zijn dat de banken er zo makkelijk niet van af kunnen en mogen komen.
Het kan niet zo zijn dat een belegger € 10.000 – € 20.000 adviesprovisie heeft betaald en dat de bank na het uitbrengen van het advies haar handen ervan aftrekt.
Wij geven u aantal redenen waarom de bank medeverantwoordelijkheid dient te dragen voor de door haar gegeven betaalde adviezen.
– Er is voor betaald, dus de klant mag er ook wat voor verwachten. Zeker in geval van ‘fouten’ dient de bank in onze ogen volledig voor de opgelopen schade op te draaien.
– Wanneer u een product afneemt, krijgt u veelal een bepaalde periode garantie. De producent valt onder de zogenaamde productaansprakelijkheid en dient deugdelijke producten te produceren. In het verlengde hiervan ben ik van mening dat de banken een zekere adviesaansprakelijkheid hebben. Op dit punt dient de wetgever, voor wat betreft betaalde adviezen, aanvullende wetgeving te maken.
– Klanten die voor adviezen bereid zijn te betalen, geven daarmee expliciet te kennen zwaar te zullen leunen op dit beleggingsadvies. Zij voelen zich blijkbaar onvoldoende geëquipeerd en/of zeker van hun zaak om een eigen koers te varen. Dit legt een extra zware hypotheek op de adviesrelatie.
– Van de bank mag je verwachten dat zij als geen ander ‘het kaf van het koren’ weet te scheiden. De betalende klant mag hier ook vanuit gaan. Wanneer een bank de klant onevenredig veel risicovolle beleggingsproducten aanbeveelt en zij hierdoor de belegger onnodig met forse verliezen opzadelt, dan is de bank hiervoor mijns inziens volledig aansprakelijk.
– Tenslotte blijkt in al onze dossiers dat banken niet alleen de adviesprovisie incasseert maar tevens zeer forse bedragen ontvangt uit wat ik gemakshalve samenvattend ‘retourprovisies’ noem. Overduidelijk blijkt dat banken zich door deze provisies in hun advisering mede laten leiden.
Het zal u inmiddels duidelijk zijn dat wij, door de combinatie van bovenvermelde feiten, van mening zijn dat banken voor de door haar gegeven betaalde adviezen, een redelijke mate van mede-verantwoordelijkheid dienen te dragen.
Banken kunnen en mogen zich er niet (te) gemakkelijk van afmaken door te zeggen dat de klant ‘uiteindelijk zelf’ de beleggingsbeslissing neemt en daardoor zelf voor de gevolgen zal moeten opdraaien.
Peter van der Slikke
Vermogensadviseur bij TOP Capital
www.topcapital.nl
Start met Automatisch Beleggen
Niet alleen nieuwkomers op de aandelenmarkt houden zich bezig met de vraag in welke verhouding aandelen en obligaties moeten worden gecombineerd in een portefeuille.
Resultaten uit het verleden,vormen geen garantie voor de toekomst. Die disclaimer blijkt op meer waarheid te berusten dan menigeen lief zal zijn.
Niet goud, niet bitcoin, maar aandelen van energiebedrijven zoals Shell boden beleggers in het eerste kwartaal van 2022 bescherming tegen inflatie.
Door de hoge inflatie en de voortdurende coronacrisis verwacht 64% van de beleggers dat 2022 een volatiel beursjaar gaat worden.
Ook ik heb moeten ervaren dat “gratis” beleggingsadvies van ABNAMRO in feite een ordinaire verkooptruc is van wazige producten waarvoor de bank naar alle waarschijnlijkheid een forse provisie kan ontvangen. In 2000 werd mij geadviseerd om voor een deel van mijn “gouden handdruk” z.g. “reverse exchangeables” aan te schaffen. Deze producten werden door de bank als obligatie -dus relatief veilig-gecatogiriseerd en maakten deel uit van mijn beleggingsportefeuille met een matig defensief risicoprofiel. Veel later is mij duidelijk geworden dat het gewoon verkapte aandelen zijn (de uitgevende partij kon naar eigen believen de stukken in aandelen omzetten en deed dat dus ook). Klagen bij de bank en later bij de ombudsman van KIFID heeft niets opgeleverd. Omdat ik z.g. voldoende op de hoogte was gehouden?? en in 2006 ben overgestapt naar een andere bank is mijn klacht niet ontvankelijk verklaard. Wat mij frustreert is dat mij verweten wordt volledig vertrouwen in het advies van de bank te hebben gesteld en dus niet op tijd aan de bel heb getrokken. Het negatieve rendement accepteerde ik toen als een ongelukkig resultaat van een integer advies.
Graag zou ik van u willen vernemen welke mogelijkheden voor mij nog resteren om enige vorm van schadeloosstelling te krijgen.
Geachte heer Van Donkelaar,
Probleem met klagen is dat dit op zich al enige deskundigheid, een heel goede en grondige voorbereiding en een zeer strakke aansturing vergt. De pijnpunten moeten zeer nauwkeurig verwoord worden en vervolgens verwijtbaar zijn. Dit laatste is in het algemeen niet eenvoudig, wat overigens ook te begrijpen valt. Als de weg naar het KiFiD is bewandeld dan staat u nog vrij een rechtszaak te beginnen, maar die is zeer kostbaar, duurt erg lang en vergt van u een groot incasseringsvermogen. In verband met overvolle agenda zie ik geen kans meer voor u wat te betekenen, maar u zou zich in verbinding kunnen stellen met een specialist op dit terrein en dat is Jos Leeser van Black Swan Consultants om na te laten gaan of uw casus nog een kans van slagen heeft. Veel succes. Met vriendelijke groet, Peter van der Slikke
Geachte heer van der Slikke,
Dank voor uw reaktie. Zou het benaderen van een “no cure no pay” advocaat nog een optie zijn om te overwegen? Het gaat om een claim van +/- 25000 Euro.
Met vriendelijke groet, Marius van Donkelaar