Ronduit stuitend is de verhoging van de tarieven van banken voor het uitleveren van effecten. Waar tot voor kort, voor het overboeken van effecten, vergoedingen werden berekend variërend van 4,5 tot 8,5 euro durven banken voor deze eenvoudige administratieve overboeking nu zonder gêne bedragen in rekening te brengen van 25 tot 45 euro. Prijsstijgingen van 400% tot 700% zijn eerder uitzondering dan regel.
Natuurlijk is het vervelend voor de bekende grootbanken dat klanten en masse besluiten hun effecten over te boeken naar b.v. de veel goedkopere internetbanken als BinckBank of Alex. Zij hebben het hier volledig zelf naar gemaakt. Want banken blijken wel hun haren te verliezen maar niet hun ‘streken’. Nog steeds zijn banken alles behalve klantvriendelijk en durven zij tarieven te berekenen die in geen enkele verhouding staan tot de geleverde prestaties. In dit artikel gaat het over de uitleveringskosten van effecten. Klanten die, niet zelden na vele tientallen jaren cliënt te zijn geweest, besluiten hun geluk elders te beproeven, krijgen van de grootbanken een financiële trap na. Reuze slim, want dan zullen deze klanten vast snel besluiten weer naar hun oude bank terug te keren. Niet dus. Als je een trap na krijgt dan neem je als klant voor altijd afscheid, althans dat zou in ieder geval voor mij gelden.
Doordat banken haar klanten extreem hoge tarieven hebben berekend, hebben banken vele klanten van zich vervreemd. Incidenten vormen dan al snel de aanleiding om van bank te veranderen. De afgelopen maanden ben ik als adviseur betrokken geweest bij het overboeken van effecten van ING, ABN AMRO en Rabobank(Schretlen) naar BinckBank. Behalve de belachelijk hoge kosten bleken de betreffende banken de overboeking van effecten fors te traineren. Waar het overboeken van effecten, en dat geldt zeker voor de in Nederland genoteerde en bewaarde effecten, een fluitje van een cent is en in enkele dagen geregeld kan zijn, hebben deze banken er in deze gevallen 4 tot 6 weken over gedaan. Voor de goede orde: de AFM hanteert als redelijke termijn een maximum van veertien dagen.
De ING Bank maakt het nog bonter. Zij weigert een schriftelijke opdracht de eerste keer niet uit te voeren en dwingt de klant opnieuw een opdracht af. Als de klant vervolgens niet reageert dan worden de stukken, ondanks dat er een getekende schriftelijke opdracht ligt, niet overgeboekt. Uitgerekend deze bank heeft haar klanten beloofd meer klantvriendelijk op te treden. Een dergelijk optreden verdient maar één typering: schoffering van de klant.
Om verschillende redenen zijn dit soort praktijken onaanvaardbaar en als ernstig te kwalificeren.
Gedurende deze ‘overboekingperiode’ is de desbetreffende belegger niet in staat transacties te verrichten en kan hij slechts hopen dat er geen gekke dingen gebeuren. De banken weigeren zich blijkbaar aan het protocol te houden die door de toezichthouder is voorgeschreven. De kosten zijn inmiddels zo hoog dat het feitelijk een belemmering gaat vormen voor het overboeken van effecten. Dit is in mijn ogen een regelrechte vorm van concurrentievervalsing.
De casus is heel simpel. Banken balen ervan dat er zoveel klanten bij hen weglopen dat zij willens en wetens ‘belemmeringen’ in hun beleid zijn gaan inbouwen. Tientallen jaren hebben zij fors aan deze klanten verdiend. Zelfs in de laatste fase van de ‘klantbankrelatie’ proberen zij uit zijn vertrek nog een slaatje uit te slaan. Zij tonen hiermee aan zeer slechte verliezers te zijn.
Peter van der Slikke
www.topcapital.nl
