In een kapitalistische samenleving worden rijker steeds rijker en armen steeds armer. Dit is een uitkomst van het systeem en empirisch kunnen we dat waarnemen. De reden hiervoor is de mate van risico nemen. Hoe meer vermogen iemand heeft des te minder risico er wordt genomen. Omgekeerd kunnen we zien dat armen steeds armer wordt. Heeft men weinig geld om te beleggen dan wordt relatief meer risico genomen om vermogen op bouwen. Het gevolg is dat juist dat de welgestelden rijker worden en de armen nog armer worden. Dit fenomeen beperkt zich overigens niet alleen tot beleggen maar ook op andere gebieden. Mensen met weinig vaardigheden kunnen zich alleen aan hun milieu onttrekken door meer risico te nemen. Het paradoxale daarvan is dat het daarom weinigen lukt om succesvol te worden en dat geldt ook op het gebied van beleggen/traden.
De rijken der aarde beleggen op een heel andere manier dan Piet Particulier. De economen Enrichetta Ravina, Luis Viceira en Ingo Walter, hebben de portefeuilles en beleggingen van 260 zeer welgestelden onderzocht tussen 2000 en 2009. Uit hun studie blijkt dat deze huishoudens met een vermogen van gemiddeld $90 miljoen, hun beleggingen spreiden. Ze gaan zelden traden en proberen zo min mogelijk belasting over hun beleggingen te betalen.
Ze kunnen zich veroorloven om hun geld lange tijd in een investering te parkeren en hebben dus veel geduld. Iets wat de gewone particulier nauwelijks heeft. Daarnaast hebben de rijken toegang tot beleggingen die alleen voor hen toegankelijk zijn onder andere vanwege een minimum benodigd kapitaal. De zeer rijken houden ongeveer 20% van hun portefeuille aan in hedge fondsen en hebben daarnaast geïnvesteerd in verschillend vormen van durfkapitaal.
Een typische portefeuille in het onderzoek bestond ongeveer uit 120 individuele aandelen en daarnaast uit 24 beleggingsfondsen, trackers en meer van dat soort beleggingen. Ze zijn dus heel risicomijdend. Dat heeft ook zijn nadelen. Zij missen daardoor rendement als eenmaal de trend op gang is gekomen.
De Bill Gates van deze aarde verkopen beleggingen die gestegen zijn en voegen stukken toe die in waarde gedaald zijn. Volgens de onderzoekers doen zij dat niet echter consequent. Ook zij leiden aan emoties. In goede tijden gaat hen dat goed af maar in slechte tijden vinden zij het moeilijk om bijvoorbeeld aandelen te kopen die gedaald zijn.
Het belang in aandelen van rijke families daalde van $8 miljard in 2008 naar $3 miljard in maart 2009 (bodem van de beurs). Zij brachten hun aandelenbelang sterker terug dan de daling op de markten. Hadden zij hun stukken vastgehouden of zelfs bijgekocht dan konden ze een aanzienlijk meer winst maken, volgende de economen meer dan $500 miljoen tegen maart 2009.
Het is dus belangrijk om geduld te hebben en zo min mogelijk te handelen. Met Critivestor hebben wij een mooie service die met zo min mogelijk transacties een prima resultaat heeft gehaald. Het rendement sinds oktober 2011 bedraagt 21,3% 29,1% per 21 mei 2013. Hierbij zijn de dividend betalingen buiten beschouwing gelaten waardoor het werkelijke rendement aanzienlijk hoger ligt. Om u aan te melden: KLIK HIER
Als je in een artikel een streep door een rendement kunt zetten kon je dus ook het rendement gewoon aanpassen. Wat een doorzichtige marketingtruc!
Nee, als ik het aangepast had na publicatie, kon het opgevat worden als rommelen. Vandaar hiervoor gekozen. Er is altijd wat op aan te merken. Zo gemakzuchtig allemaal.