Het is allemaal begonnen in de VS in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Industriële bedrijven gingen geleidelijk hun productiefaciliteiten overplaatsen naar het Verre Oosten.
Op basis van de sterke eindsprint in 2010 waren de verwachtingen voor dit jaar hooggespannen. 2011 zou wereldwijd hét jaar van het herstel worden.
Het wil maar niet lukken met het economisch herstel in menig Westers land. Het meest sprekende voorbeeld is natuurlijk de Verenigde Staten.
Hét kenmerk van het huidig economische herstel is wel, dat voor slechts een enkeling het aanvoelt als herstel. Steeds is er weer gerede twijfel aan de kracht ervan.
Het gaat niet echt goed met de economie van de westerse landen. De groei in de VS vertraagt, zoveel is duidelijk. Inmiddels is het verwachtingspatroon gehalveerd.
De Griekse schuldencrisis laat zich nog het beste vergelijken met een veenbrand. Die is moeilijk te blussen, omdat het vuur ondergronds voortwoekert.
Is deze groeivertraging een gevolg van tijdelijke problemen (of is de onderliggende economische kracht op dit moment gewoon zwakker dan gehoopt?
In de beschouwingen over de schuldencrisis valt de naam van Spanje niet zo vaak. De kans dat dit land zijn schulden niet kan of zal afbetalen lijkt niet zo groot.
Waar een crisis al niet goed voor is. Tot voor kort was het wel haast een dogma, dat de maakindustrie zijn langste tijd had gehad. De industrie moest verhuizen.
