Storingen op komst

Teveel geld verspreidt zich straks in het systeem. Wellicht dat “de” belegger kan profiteren, maar bubblegevaar dreigt.

Naar alle verwachting zal de Federal Reserve in haar novembervergadering een nieuwe ronde van monetaire verruiming (Quantitative Easing 2) aankondigen. Met een werkloosheidspercentage van rond  de 9,5% en een economische groei die weer dreigt in te zakken voelt de Fed zich genoodzaakt met nieuwe maatregelen te komen.  Het dubbele mandaat van de instelling is immers gericht op een stabiele prijsontwikkeling en een gezonde economische groei. Door voor enkele honderden miljarden dollars aan Treasuries te kopen wordt de rente op staatsobligaties verder verlaagd en worden de verwachtingen van de financiële markten beïnvloed.

Zal de Fed zijn doel bereiken of zijn er ook gewenst of ongewenste neveneffecten mogelijk? Ik zal puntsgewijs enkele gevolgen de revue laten passeren:

–      Onmiskenbaar heeft het vorige programma van Credit Easing geholpen uit de crisis van 2008 te komen. Er werd toen voor $ 1700 miljard aan activa door de Centrale Bank opgekocht, waarvan € 300 mrd aan Treasuries. Uiteindelijk is de economie weer op gang gebracht. Of een nieuw programma erin slaagt om Joe Sixpack weer aan het werk te krijgen is maar de vraag. Sceptici wijzen op de zgn. liquiditeitsval: het extra geld dat bij de burgers terechtkomt wordt niet uitgegeven, maar opgepot.

–      Het gevaar dat door de toename van de geldhoeveelheid de inflatie (sterk) gaat oplopen, lijkt op dit moment niet zo groot. Eerder moet er aan gedacht worden dat de Fed een hogere inflatiedoelstelling gaat aankondigen die de inflatieverwachtingen van de burgers moet veranderen met als gevolg dat de reële rente negatief wordt. Dit zou hen tot consumeren moeten aanzetten.

–      QE2 kan de rente op staatsobligaties met misschien 50 basispunten verlagen. Dit trekt ook het rendement op andere vastrentende activa mee oplaag. En het zijn niet alleen Amerikaanse ondernemingen, die  hun kans schoon zien om bedrijfsobligaties te emitteren. Ook high yield beleggingen en obligaties van opkomende markten worden door beleggers op zoek naar rendement steeds massaler gekocht. Een vervelend neveneffect is dat de dekkingsgraad van onze pensioenfondsen verder onder water kan geraken.

–      Verder worden beleggingsportefeuilles “geherbalanceerd” omdat andere risicovoller activa interessanter worden. Aandelenkoersen kunnen profiteren. Bedrijven die op grote zakken met liquiditeiten zitten, gaan op zoek naar makkelijke overnamekandidaten, maar doen wellicht in mindere mate uitbreidingsinvesteringen, ondanks de grotere kredietbeschikbaarheid.

–      Er is al enigszins aan te geven waar de geld uiteindelijk zijn bestemming vindt: dit lijkt niet in de huizensector te zijn. Wel zorgen speculatieve beleggingen voor een hernieuwde opleving van de grondstoffenprijzen.

–      De monetaire verruiming heeft ook een verzwakking van de dollar tot gevolg, waar alle landen ook mee te maken krijgen. Tot nu toe heeft China de opwaartse druk op de yuan kunnen voorkomen door voor inmense bedragen aan dollars op te kopen – in het derde kwartaal namen de deviezenreserves met $ 196 mrd toe! – maar dit kan niet lang doorgaan. Andere landen hebben een versterking van hun munt niet kunnen verhinderen. Omdat de ECB minder geneigd is de V.S. op monetair gebied te volgen, lijkt Europa uiteindelijk de grootste verliezer te worden in de dreigende valuta-oorlog. Het Duitse herstel was gebaseerd op een sterke exportgroei, maar dat komt op deze wijze in gevaar.

De monetaire impulsen verspreiden zich op complexe wijze door het wereldwijde financiële systeem. In bepaalde markten kunnen bubbles ontstaan, waar beleggers van kunnen profiteren. Maar uiteraard dragen bubbles ook een explosiegevaar met zich mee dat altijd op een onverwacht moment komt. Dus, beleggers pas op uw zaak!

Franke Burink
Castanje Vermogensbeheer