Race tegen de klokken

Nu 2010 voor de meeste aandelenbeleggers toch fraai eindigt, lijkt het een race tegen de tijd te worden om het vertrouwen vast te houden.

Genoeg ellende in de afgelopen twaalf maanden. In Europa een heuse schuldencrisis in de PIGS en in de V.S. absoluut geen voortgang op het gebied van de werkloosheid en een huizenmarkt die in mineur blijft.
In Amerika is hierop een duidelijk antwoord geformuleerd; wij stimuleren ons uit de problemen. Budgettair en monetair worden dollars in het systeem gepompt, die ook ver van de Amerikaanse consument hun bestemming vinden. Tekorten en schulden worden minder belangrijk gevonden. Als het land eenmaal weer groeit, dan wordt dit vanzelf ingelopen.

In de eurozone gaan we die kant niet op. Wij willen toch vooral laten zien dat wij van plan zijn de overheidsbegrotingen onder controle te houden. Dat geeft vertrouwen. Monetaire stimulering mag, maar niet van harte.
Het Verenigd Koninkrijk is nog een stap verder gegaan, maar dat land was ook al eerder diep weggezakt. Hier wordt forse geldcreatie gecombineerd met een strikt lange termijn bezuinigingsplan om het overheidstekort van 10% terug te dringen. Blijkbaar pakken deze Engelse voornemens goed uit, althans afgemeten aan de Engelse beursindex en het pond die met resp. een groei van 11% en een appreciatie van 4% een stuk van het verlies van vorig jaar hebben goedgemaakt.
De terugkeer naar economische groei in eurogebied en V.K. werd vergemakkelijkt door de zwakke munt die de uitvoer opjoeg.

De snelle spurt in de aandelenindices op het eind van het jaar indiceert dat deze uiteenlopende aanpakken lijken te werken: S&P500 +12,5% in 2010, DAX +17%, FTSE100 +11%. Onze eigen Midkap-index, geholpen door overnamegeld zelfs +23%. Het internationale bedrijfsleven zit goed bij kas dankzij de export naar opkomende markten en zelfs de op de eigen markt georiënteerde bedrijven komen weer boven Jan.

Allerlei problemen doen even niet ter zake of worden weggedrongen. Niet zo lang geleden was een stijging van de olieprijs met 10% aanleiding voor hevige angst in verband met de gevolgen voor de groei. Nu worden olie en andere grondstoffen alleen maar bekeken in hun functie van asset binnen een portefeuille. De oplopende Chinese inflatie en een zich opblazende onroerend goed bubbel worden effectief bestreden door de overheid, enz. enz.

Of dit optimisme terecht is of niet, de regeringen in Europa moeten hiervan gebruik maken om hun beleidsplannen standvastig uit te voeren. Als het tij keert en het negatieve sentiment om wat voor oorzaak weer de overhand krijgt, dan zullen zij zich beter kunnen verdedigen. Dus, de Bank of England zal niet moeten aarzelen om de rente te verhogen als de inflatie verder oploopt. En op het pad van tekortreductie mag op het Europese vasteland geen uitstel komen, dit samen met een duidelijk plan om eensgezind de schuldenproblemen in de periferie te tackelen.

Dat in 2011 wel een keer de lont van een nieuwe crisis wordt aangestoken, lijkt mij zeer waarschijnlijk. Het is te hopen dat de republikeinen en democraten in het Amerikaanse Congres dan al een vastomlijnd plan hebben om de Amerikaanse schulden op middellange termijn terug te dringen. Ook het tijdsvoordeel dat het bezit van de wereldreservemunt biedt bij het oplossen van economische problemen, kan niet eeuwig voortduren.
Het wordt vast weer een bewogen beleggingsjaar.

Namens Castanje Vermogensbeheer wens ik alle lezers van De Kritische Belegger een voorspoedig 2011.

Franke Burink
Castanje Vermogensbeheer