Nu de symptomen van een recessie aan de horizon verschijnen, lijken centrale banken als de kippen bij om meer geld tegen aan te gooien danwel de rente te verlagen. Het achterliggende probleem is dat de koopkracht van burgers achterblijft bij de inflatie zodat er een deflatiespiraal optreedt.
In de afgelopen negen jaar hebben centrale banken wereldwijd enorme stimuleringsmaatregelen getroffen. Nu zou je denken dat grondstofprijzen enorm gestegen zouden zijn maar dat is niet het geval. Ze zijn zelfs gezakt. In 2017 hebben de centrale banken van China, Japan, het Verenigd Koninkrijk en die van Zwitserland hun balans uitgebreid tot een bedrag van $18.000 miljard.
Terwijl de instorting van de bankensector in 2008 er in IJsland toe leidde dat momenteel 26 bankmanagers een celstraf uitzitten, is het in de rest van Europa weer ‘business as usual’.
De groeiende crisis voor Russische bedrijven kan dus ook overwaaien naar andere delen van de wereld en daarmee een nieuwe wereldcrisis veroorzaken. Dit keer komt de kogel dan uit de niet-financiële sector.
Mijn vorige column ‘Sparen is een doodzonde en kost geld’ deed behoorlijk wat stof opwaaien. Belangrijkste boodschap van dat artikel was dat door een negatieve reële rente spaarders geld verliezen en dat geparkeerd spaargeld bij een bank niet meer 100% veilig is. Deze keer duik ik wat dieper in ‘cash’ geld.
Zoveel mogelijk bereiken met zo weinig handelen. Dat lijkt wel het credo van ECB-president Mario Draghi.
Onder deflatie verstaan we een aanhoudende daling van het algemenen prijspeil over een lange periode. Dit is het gevolg van een structurele wijziging in de verhouding tussen vraag naar en aanbod van goederen en diensten.
Hoe ziet onze economische toekomst eruit? Wat kunnen we in de komende tijd verwachten met betrekking tot ons geldsysteem? Wat wordt de rol voor de banken?
Inflatie of deflatie? Als u van mening bent dat er een periode van dalende prijzen oftewel deflatie aanbreekt, wat moet u dan als belegger doen om hierop in te spelen?
