De financiële media waren in rep en roer nadat Pimco, de grootste obligatiebelegger ter wereld, bekend maakte bekend de gehele positie in Amerikaanse staatsobligaties te hebben afgebouwd en cash te zijn gegaan. Zo bedroeg eind februari de totale cashpositie in het Total Return Fund van Pimco 54,5 miljard dollar op een totaal belegd vermogen van 236,9 miljard dollar.
Deze beleggingsbeslissing wordt door de financiële pers opgevat als het meest duidelijke signaal van de steeds negatievere risicobeleving van beleggers in Amerikaans staatspapier. Bill Gross, de fondsmanager van Pimco met totaal zo’n 1.100 miljard dollar onder beheer, gaf als reden aan dat hij verwacht dat de Fed niet eindeloos Amerikaanse staatsobligaties zal blijven opkopen. Als de tweede ronde van kwantitatieve verruiming eindigt en de Fed dus daarmee stopt, zal dat volgens hem de bodem onder de markt voor Amerikaanse treasuries weg slaan. En, Bill Gross verwacht dat de enorme hoeveelheid Amerikaans schuldpapier die in omloop is, dan niet eenvoudig door de markt zal kunnen worden geabsorbeerd.
De verandering in strategie heeft minder de karakteristieken van een kamikazeactie dan de ophef die erover ontstond ons misschien wel wil doen geloven. Bill Gross heeft wel de weg van de geleidelijkheid gekozen, want Pimco heeft sinds juni vorig jaar aan de afbouw van de positie in Amerikaans staatspapier gewerkt. Om de rentegevoeligheid verder te beperken heeft hij voor het totale belegde vermogen van Pimco het percentage cash en obligaties met een duration van 0-1 opgeschroefd tot 14 procent. De gemiddelde duration van de totale assets under management van het fonds kwam daarmee uit op 3,89, het laagste niveau sinds december 2008.
Heeft Pimco hiermee zo’n uitzonderlijke visie tentoongespreid dat de term ‘breaking news’ gerechtvaardigd is? Dat lijkt me niet. Zo zijn er in eigen land ook voldoende partijen te vinden die hun belang in Europese staatsobligaties tot nul hebben gereduceerd en alleen in bedrijfsobligaties beleggen. Niet alleen overstijgt het effectieve rendement op staatsobligaties van bijvoorbeeld Nederland en Duitsland nauwelijks het niveau van de spaarrekening. Het merendeel van de ondernemingen heeft de financiën beter op orde dan de diverse overheden. Op overheidsniveau zijn de schulden vaak torenhoog, terwijl ondernemingen de afgelopen jaren flink hebben gesaneerd.
Als ’s werelds grootste belegger in staatsobligaties mogen de beleggingsbeslissingen die door de fondsmanager van Pimco worden genomen zich in een warme belangstelling verheugen. De reden aangevoerde reden voor de afbouw van het belang in Amerikaans staatspapier spreekt daarom ongetwijfeld veel beleggers dusdanig aan dat zij dezelfde strategie zullen volgen. Andere (grote) obligatiebeleggers met een andere rentevisie grijpen de marktontwikkelingen juist aan als koopmomenten.
Door het ruime monetaire beleid heeft de rente in de Verenigde Staten sinds het dieptepunt vorig jaar al een substantiële stijging achter de rug. De oorzaak daarvan kan worden gevonden in het toenemende vertrouwen van beleggers dat het voorzichtig ingezette economisch herstel aan kracht zal winnen en de inflatie zal oplopen. Staatsobligaties verliezen dan hun functie van vluchthaven en zullen als gevolg daarvan in waarde dalen. Tel daarbij de vrees op dat de Fed eerder dan verwacht de rente zal optrekken om de oplopende inflatie het hoofd te bieden en het obligatiefeest is compleet.
De opgaande trend in de lange rente is de afgelopen weken onderbroken door de toenemende onrust in het Midden Oosten, waardoor veel geld uit die regio’s werd teruggetrokken en terugvloeide richting ‘veilige’ staatsobligaties. Op de huidige lage renteniveaus en de heersende inflatieangst lijkt dat me echter een tijdelijk verschijnsel.
Natuurlijk zijn er geen zekerheden bij beleggen, maar als u er net als Bill Gross en mezelf van uitgaat dat de rente de komende tijd zal oplopen, kan proactief inspelen op een op termijn verder oplopende rente in een goed gespreide beleggingsportefeuille een goede strategie zijn. Maar, ook met het terugbrengen van de gemiddelde resterende looptijd en daarmee de rentegevoeligheid van het bestaande obligatiegedeelte van uw portefeuille verkleint u uw risico.
Martine Hafkamp
Fintessa Vermogensbeheer
