De dollar in de uitverkoop, daar zijn zeker een aantal argumenten voor aan te dragen. De economische en waarschijnlijk ook politieke macht van de Verenigde Staten is op z´n retour. Het piramidespel van Wall Street is als een dreun in het gezicht van de gemiddelde Amerikaan terecht gekomen. En die krijgt dan ook harde klappen te verwerken. Amerikanen zijn echter flexibel, in moeilijke tijden wist men altijd de gelederen te sluiten en door hard te werken weer uit het dal te klimmen.
Of dat ook dit keer lukt, is een grote vraag. Een land als China staat bijvoorbeeld te popelen om hun positie te versterken door strategische belangen op te bouwen in het Westen die door de financiële crisis voor een habbekrats te koop zijn.
Als we naar de grafieken kijken dan is het beeld voor de euro-dollar sterk, de dollar verzwakt dus ten opzichte van de euro. Dit proces is al in 2000 gestart. In deze periode die tot 2008 duurde steeg de euro-dollar van 0,82 tot 1,60 om vervolgens weer te dalen tot 1,23.
De kans is groot dat de daling tot 1,23 een volledige correctie is geweest waarbij we ons nu weer in een nieuwe stijgingsfase bevinden waarbij een stijging tot boven 1,60 een reële mogelijkheid wordt.
Als we echter naar de grafiek vanaf 1972 kijken, dan valt op dat alle bewegingen zich voltrokken binnen een zwakke stijgende trend, waarbij de bovenkant van de trend nu op ongeveer 1,60 ligt en de onderkant op 1. Dit oppert de mogelijkheid dat de stijging stopt rond 1,60 om vervolgens weer te dalen naar 1.
Tenzij de Amerikaan z´n kop laat hangen en dus niet de flexibiliteit toont zoals eerder in de geschiedenis zal 1.60 geen belangrijke weerstand worden. In het andere geval verwacht ik op termijn een mooie koopkans rond 1.60.
