Het was feest op de financiële markten in de maand april. Beleggers keken al vooruit naar de periode van herstel na het einde van de coronacrisis.
Daarnaast lieten centrale banken zich nadrukkelijk gelden met het verstekken van massieve liquiditeit.
Europa was, zoals zo vaak, een achterblijver. Ook nu wreekt zich het gegeven dat Europa geen eenheid is met een gemeenschappelijk financieel systeem en een vorm van eurobonds.
Sterker nog, beleidsmakers gaan in deze dagen van zware crisis rollebollend over straat in plaats van een coherent antwoord op de crisis te formuleren.
Ook de daadkracht van de ECB stelt teleur. Het is veel woorden, maar weinig daden. De belofte om voor Euro 1 miljard effecten te gaan opkopen, maakt amper indruk. Financiële markten gingen uit van tenminste Euro 500 miljard meer.
Ook de kredietverstrekking door banken schiet tekort. Die blijft ver achter bij die in de VS en China. Ook in dit opzicht faalt de ECB. Zoals de zaken er nu voor staan, kan de euro wel eens een van de grote verliezers van de huidige crisis worden.
Lees ook:
De meest recente World Economic Outlook van het IMF biedt geen prettige leesstof. De wereld is beland in de grootste crisis sinds de WO II
Voor een enkeling was de komst van een nieuwe pandemie geen verrassing. Mens en dier leven in grote delen van de wereld simpelweg te dicht op elkaar. Dat moet geregeld wel misgaan.
Never waste a good crisis, zei Winston Churcill ooit. Hij bedoelde ermee dat bijzondere tijden de gelegenheid schiepen om bijzondere dingen tot stand te brengen.
Een tijdperk loopt ten einde. Alweer 40 jaar geleden kreeg het neoliberale denken vaste grond onder de voet in de wereldeconomie. Het was het denken van Ayn Ryan. Alles draaide om de markt en financië...
