Eerst zien, dan geloven

Koste wat kost moet er een akkoord komen tussen de eurolanden om het noodlijdende Griekenland de helpende hand te bieden en moet er een plan van aanpak komen hoe eventuele toekomstige problemen aan te pakken. Europa is er veel aan gelegen om zo snel mogelijk het vertrouwen van beleggers terug te winnen. Politici lijken er daarbij aan voorbij te gaan, dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken. Ook nu weer lijkt dat niet anders te zijn.

De overige lidstaten van de eurozone komen met 80 miljard euro over de brug, het Internationaal Monetaire Fonds (IMF) voegt daar nog eens 30 miljard aan toe. De daadwerkelijke besluitvorming had aardig wat voeten in de aarde en legde de gespleten persoonlijkheid van Europa bloot. De paniek die zich meester maakte van de beurzen deed de diverse parlementen snel met de steunplannen instemmen. Een nieuwe forse beursdaling wil geen van de heren en dames uit de diverse volksvertegenwoordigingen op het geweten hebben.

Het bedrag wordt tegen een marktconforme rente aan de Grieken geleend, waardoor ons eigen Nederland op de lening volgens minister van Financiën Jan Kees de Jager bovendien winst gaat opleveren. (Waar hebben we dat eerder gehoord? Oh ja, bij de miljarden staatsteun en overheidsgaranties die in 2008 aan ING werden verstrekt…) Duitsland komt met het grootste bedrag over de brug en een land als België moet eerst het geld zelf uit de markt halen alvorens het in staat is het aan de Griekse overheid af te dragen. Er wordt dus hoog spel gespeeld.

Het Griekse parlement heeft onder druk van het IMF ingestemd met een bezuinigingsplan van ongeveer 30 miljard euro. Dat lijkt allemaal wel heel mooi, maar door gedwongen het mes in de staatsfinanciën te zetten en daarmee in de uitgaven, zal het nog veel langer duren voor Griekenland uit de ellende is. Geld moet rollen en hoe minder dat kan, hoe minder economische groei gestimuleerd kan worden. Tel daar nog eens de torenhoge rentelasten bij op en je hoeft geen Einstein te zijn om het huidige voorgespiegelde rooskleurige plaatje met de nodige korrels zout te nemen.

In de ogen van beleggers boden de steunmaatregelen aan Griekenland in ieder geval niet voldoende soelaas en aandelen en obligaties van banken werden massaal van de hand gedaan. De heftigheid waarmee dat gebeurt, verbaast me wel. Beleggers lijken geen onderscheid te willen maken tussen overheden en bedrijven, terwijl de verschillen juist heel groot zijn. Bedrijven staan er, na de vaak noodgedwongen saneringen van de afgelopen jaren, financieel veel beter voor. Bovendien staan er bij hen in de regel tegenover hun schulden ook bezittingen.

Zowel aan de balansen als in de bedrijfsvoering is na de recente koersdalingen niets veranderd en dus ook niets verslechterd. Landen zijn door de euro aan elkaar gekoppeld, maar bedrijven niet. Er wordt in mijn ogen nu dan ook wel heel dramatisch over de daling van de euro gedaan, ook al staat deze nog ruim boven de introductiekoers. Laten we het eens van de positieve kant bekijken. Van de daling van de euro heeft een groot aantal bedrijven alleen maar profijt. Deze daling is immers goed voor de concurrentiepositie van Europese multinationals. Bovendien zijn in eigen land aandelen van bedrijven als Ahold en Shell dollaraandelen, net zoals die van de meeste andere olie- en grondstoffenbedrijven. Paniek doet pijn en kost een hoop geld. De recente koersbewegingen hebben de waarderingen in die gevallen echter alleen maar aantrekkelijker gemaakt.

Natuurlijk volg ik de huidige koersbewegingen op de voet, maar tot nu toe zie ik geen reden aandelen massaal van de hand te doen. Zeker niet als het gaat om defensieve aandelen van bedrijven met een gezonde balans, een stabiele inkomensstroom en een houdbaar dividend. Bovendien kunnen mijn klanten door de gekochte puts op de AEX als verzekering onder hun portefeuille nog wat rustiger slapen.

Terughoudendheid blijft wat mij betreft wel geboden wat betreft beleggen in Europese banken, die grote posities hebben in tal van staatspapier en hoogrenderende staatsobligaties.

Ik zie geen enkele reden om op enigerlei wijze op de huidige eurocrisis te speculeren. Geruchten als zou er een leenfaciliteit van een jaar ter grootte van 600 miljard euro in het leven geroepen worden om tegen een rente van procent om 1.100 banken uit te brand te helpen, sterken mij in die mening. Als de inflatie laag blijft, zou staatspapier op termijn weer interessant kunnen worden. Nu is het in ieder geval één van de meest speculatieve beleggingen die de markt te bieden heeft. Eerst moet er meer duidelijkheid worden verkregen over de begrotingsmaatregelen die genomen worden om de boel weer op de rit te krijgen. Eerst zien en dan geloven…

Martine Hafkamp
Fintessa Vermogensbeheer