Het grootste winkelcentrum ter wereld bouwen maar er komt geen kat. Of, nog beter, een hele stad bouwen voor 1 miljoen mensen met verkeerspolitie en al maar zonder een inwoner? China, de motor van de wereldeconomie planeconomie, doet het zonder blozen.
Te gek voor woorden, dus hier de video. Een hele stad gebouwd maar geen inwoners (vanaf 1:15 begint beste):
“Prices are too high, maybe later” zegt de consument en daarmee basta! Een even gek filmpje vind je hier over het grootste winkelcentrum ter wereld, ook in China in de buurt van de zuidelijke provincie Guangzhou, dat niet een beetje maar ook volledig geflopt is (klik op ‘watch now‘ op de foto in midden).
Ook mijn investeringsheld Hugh Hendry is eens gaan kijken hoe het in het land dat ‘groeit aan 8% per jaar’ er werkelijk aan toe gaat maar kon de huurders van de prachtige nieuwe torens in het centrum van Shanghai ook niet echt vinden:
De Chinezen hebben het bont gemaakt maar in het Westen kunnen we er ook wat van. Zelfs in mijn eigen gemeente Beveren, bij Antwerpen, hebben ze een nieuw winkelcentrum onlangs geopend met maar liefst 100 nieuwe winkels. Hierdoor is het aantal winkels in onze gemeente in een klap verdubbeld van 100 naar 200.
Ze hadden gehoopt dat de mensen nu van heinde en verre zouden komen. Maar ook hier bleven ze weg. Met als gevolg, minder kopers door de crisis en nog eens dubbel zoveel winkels als vroeger. Als je er overdag wandelt zijn die winkels behoorlijk leeg.
Een investering moet net zoals een speculatie niet alleen een goed idee zijn om te slagen. Je moet ook een perfecte executie en vooral een goede timing hebben. Het is dat laatste waar zo goed als alle projecten, ondernemers en investeerders het fout in hadden. Een verkeerde timing. Ze dachten dat het goed ging met de economie maar het was fake. Gebouwd op een steeds uitbreiden van de schuldenberg die nu plots niet meer uitbreidt maar zelfs begint te krimpen.
Malinvesteringen zijn het. Onze wereld is overspoeld met malinvesteringen. De crisis is niet de oorzaak. De steeds uitbreidende schuldenberg was de oorzaak van het boven onze stand leven. Zoals Hugh Hendry pertinent vraagt:
“Who is going to pay that enormous pile of debt where that building is resting on?”
Het antwoord is: soms de overheid (en dus wij) die ‘garant’ staat en de schulden die niet meer worden afbetaald zelf gaat afbetalen, soms de spaarders en de aandeelhouders van een failliete bank die hun geld verliezen, maar in vele gevallen zal de schuld gewoon niet terug betaald worden en zullen vele bedrijfsobligaties, vele overheidsobligaties, vele aandelen en zelfs spaargelden waardeloos worden.
En dat gaat vooruit! In Amerika zijn er dit jaar 2009 nu 150 banken failliet gegaan, alsook nog veel meer bedrijven. Ook vele overheden beginnen nu de eerste tekenen van faillissement te tonen (schulden die lagere ratings krijgen en minder waard worden). En ook hier zal het nog hard worden.
Zeker, het grootste winkelcentrum ter wereld bij Guangzhou, de splinternieuwe spookstad in Ordos, de prachtige torens van Shanghai, maar ook de hoogste toren van de wereld in Dubai, de luxueuze nieuwe aangelegde wooneilanden, het winkelcentrum in mijn gemeente en die vele vele vastgoed, boeren, industrie en commerciële projecten zullen waarschijnlijk ooit wel van pas komen. Maar het is niet vandaag tegen de huidige prijzen. Het is niet morgen tegen iets lagere prijzen. Het is overmorgen tegen aanzienlijk lagere prijzen. En om hierin te slagen moet dus eerst een schuldenherschikking komen. Het kunnen terugbetalen van een veel lagere schuld. En dat gebeurt in de praktijk voornamelijk via faillissementen van die projecten of de ondernemingen, personen die de schuld moeten afbetalen.
Velen hopen nog dat ze die schuld wel zullen kunnen terugbetalen. Zoals Dubai dat beslist heeft een paar schijven interest gewoon niet meer te betalen maar nog steeds gelooft dat ze dat morgen wel terug gaan kunnen doen. Waarom morgen wel als het vandaag al niet meer kan? Omdat ze geloven dat de economie wel zal herstellen. Omdat ze denken dat ze uiteindelijk het meeste toch nog aan degelijke prijzen, later, zullen kunnen verkopen.
Net zoals de aandeelhouder dat zijn kapitaal heeft zien wegsmelten voor de zon, en gewoon is blijven zitten om zijn verlies goed te maken. Gewoon blijven zitten en hopen dat het terug aantrekt. Indien je met geld investeert dat je jaren kan missen kan je dat proberen. Maar voor de meeste mensen, ondernemingen en overheden is dat geld dat ze vandaag moeten terugbetalen en niet hebben. De meesten kunnen geen jaren wachten op een herstel en voelen zich met de dag in nauwere schoentjes.
In het begin kan je een crisis tijdelijk opvangen met eigen kapitaal. Maar als de verkoop, verhuur, de inkomsten 20%-30% lager blijven dan moet er vroeg of laat gesnoeid worden en/of erkend worden dat die schulden niet langer kunnen afbetaald worden of het hele bedrijf gaat ten onder.
“Hope is the worst of evils, for it prolongs the torment of man”. – Friedrich Nietzsche
Het is de hoop dat ze nog een hoge prijs kunnen krijgen dat alles leeg doet staan. Het is het niet erkennen van een nieuwe realiteit dat de miserie in stand houdt. Dat geldt voor werknemers die te hoge lonen gewoon zijn en werkloos blijven of worden. Bedrijven die te hoge verkoopprijzen gewoon zijn en verliezen opstapelen. Vastgoed eigenaars die niet willen bukken onder hun prijsverwachting en ook niets verkopen of verhuren.
Echter, zoals je kan zien in het artikel Vastgoed en Aandelen Tijdens Bank Crisissen is de kans groot dat het ergste nog moet komen, zowel in de werkloosheid, als in de vastgoed prijzen, als in de faillissementen, als op de beurs. Ook het artikel Grote Depressie Grafieken toont dit. Pas u dus aan want het rendeert. Zij die eerst hun prijs genoeg verlagen of hun schuldendruk kunnen verlagen vinden een oplossing, vermijden nog grotere verliezen en kunnen hun geredde kapitaal of energie terug nuttig gaan besteden en geld verdienen.
Marc De Mesel
http://www.marcdemesel.be/
Wilt u op de hoogte blijven van de laatste berichten en opinies van De Kritische Belegger?
Abonneer u dan op onze gratis e-mail alert service. KLIK HIER
Start met Automatisch Beleggen
Chinezen zijn gek op goud. Zeker ten tijde van het Chinese nieuwe jaar is het gele goedje niet aan te slepen.
De populariteit van het investeren in vastgoed is de laatste jaren flink toegenomen. Steeds meer particulieren bewegen zich op de vastgoedmarkt.
Het debacle over de duizelingwekkende vastgoedgigant China Evergrande zorgt voor onzekerheid op de markten over de hele wereld.
De Chinese aandelenmarkt is onlangs ingestort - vooral de tech-industrie rond Alibaba, Baidu en Tencent.
Hoop doet leven, denken we maar. Nog steeds dreunen makelaars en hun vriendjes hun deuntje dat de bodem in het vastgoed er nu wel is in Nederland. Of anders roept of krijgt men toch wel steun van de overheid wat in feite een uitkering met behoud van werk en salaris is. Trouwens, blijven die wethouders van Antwerpen – of noemt men die schout en schepenen in België? – wel aan als wethouder of krijgen zij weer ‘een goede job’ zoals in Nederland als premie op verrichte arbeid voor de partij? China? O ja, dat land is als breekijzer gebruikt om de arbeidsverhoudingen te liberaliseren. Als ik mensen aanraad te wachten met de koop van een huis, kijkt men vreemd op want ‘het is al zoveel gezakt’. Ik ben het eens met de uitspraak dat – in eigen bewoording – de oorzaak van de crisis gegeven is door het aangaan en verstrekken van buitenproportionele schulden met de hoop op meer salaris. In feite een maatschappelijke crisis want onverantwoordelijk gedrag ligt aan de basis van schulden aangaan en
verstrekken.