De schijnbaar eindeloze steun van de centrale banken en de reeks overheidsmaatregelen zorgt nu al bijna een jaar op de aandelenmarkten voor een hausse zonder weerga. Momenteel lijkt iedereen de mond vol te hebben van een aanhoudend reflatoir klimaat. Wat betekent dit voor de portefeuilleconstructie van een multi-asset fonds?
Reflatie wordt in ruime zin gedefinieerd als de beginfase van een economisch herstel na een periode van krimp. Na de pandemie van 2020 hebben de ongekende beleidsondersteunende maatregelen van de centrale banken en overheden, samen met de geleidelijke uitrol van Covid-19-vaccins, de voorwaarden geschapen voor een wereldwijde economische reflatie. Een dergelijk klimaat wordt als positief beschouwd voor risicodragende activa. De VS zullen als eerste profiteren van deze gecombineerde fiscale en monetaire maatregelen. Maar de stijgende grondstoffenprijzen en de toegenomen importvraag zullen ook de opkomende markten ten goede komen.
In afwachting van een aanhoudend economisch herstel stijgt de rente langzaam maar zeker, zonder dat de aandelenkoersen onder druk komen te staan, want ook die blijven stijgen. Wij zien bijna overal een stijging van de rente. In de eurozone is deze stijging echter enigszins vertraagd, enerzijds omdat we daar een iets lagere groei zien en anderzijds omdat de rente laag moet blijven vanwege de hoge overheidsschuld van sommige lidstaten. Dit heeft vooral betrekking op de lange zijde van de rentecurve, die ten minsten het niveau van vóór de crisis zou moeten bereiken, wat inmiddels in veel gevallen al gebeurd is.
Als actieve portefeuillebeheerders hebben we de positionering van ons multi-asset fonds Ethna-Aktiv in de loop van vorig jaar al in die zin aangepast. Omdat de trends al een tijdje dominant zijn, lijkt de noodzakelijke assetallocatie op het eerste gezicht duidelijk:
• Aandelen krijgen de voorkeur boven obligaties, cyclische bedrijven, small caps en aandelen van opkomende markten zijn de outperformers. De ervaring leert dat dit soort omgeving gunstig is voor financiële en energieaandelen. Maar ook waardeaandelen die al enige tijd ondermaats presteren, zullen het in deze periode beter doen.
• Ook de grondstoffenprijzen blijven stijgen. Alle soorten industriële metalen en energiebronnen zouden van deze ontwikkeling moeten profiteren. Na een consolidatie van de reeds aanzienlijke prijsstijgingen van de afgelopen 12 maanden, zou hun prijsstijging moeten aanhouden.
• Alles gaat gepaard met een over het algemeen zwakke Amerikaanse dollar.
Nog maar een jaar geleden, vlak voor de pandemie, zag de optimale assetallocatie er echter anders uit. Wij bevonden ons toen in de “late herfst” van een economische cyclus waarvan het einde niet echt kon worden voorspeld. Een gematigde tot licht overwogen positionering in aandelen en een hoge rentegevoeligheid in een obligatieportefeuille die veel groter was dan vandaag, werd toen beschouwd als de optimale allocatie.
In vergelijking daarmee vormt de huidige portefeuillesamenstelling een belangrijk keerpunt. De veranderingen in het marktklimaat hebben een aantal aanpassingen van de allocatie noodzakelijk gemaakt. Zelfs voor deze relatief korte beleggingsperiode is het duidelijk dat de mogelijkheid om te kunnen beleggen in verschillende activaklassen geen garantie is voor een evenwichtige portefeuille, maar slechts een basisvoorwaarde. Om op lange termijn succesvol te zijn, vinden we het van essentieel belang om flexibel te kunnen inspelen op een veranderend macro-economisch klimaat.
Auteur: Door Michael Blümke, Senior Portfolio Manager bij Ethenea
Start met Automatisch Beleggen
Deze week gingen de internationale beurzen fors onderuit. Ter verklaring keek menigeen naar het dreigend omvallen van de Chinese vastgoedreus Evergrande.
Wat is de overeenkomst tussen wc papier en staatsobligaties? Beide zijn het object van irrationeel menselijk handelen.
Vooral vastgoedeigenaren profiteerden van het monetaire beleid van de Europese Centrale Bank (ECB) . Aan de andere kant worden huishoudens met lage inkomens gedupeerd.
Zelfs in Duitsland waren ze ongerust. Waren de grote Duitse autofabrikanten niet de boot gemist met het ontwikkelen van een eigen elektrische auto.
