Nu de explosieve rally op de beurzen de scherpste kantjes van de crisis heeft afgehaald en de stofwolken enigszins beginnen op te trekken is het wellicht verstandig een niet al te roze zonnebril op te zetten.
Zoals in mijn vorige column aangegeven wil ik verder ingaan welke vastrentende strategieën kunnen worden gevolgd om in te spelen op een renteverwachting en als gevolg daarvan een verwachtte verandering van de vorm van de rentestructuur.
Terwijl in aandelenmarkten alweer wat groei verdisconteerd wordt, blijven de obligatiemarkten aangeven nog niet al te hoge verwachtingen te hebben van groei en/of inflatie.
Het is weer eens zover. Europese boeren protesteren en masse tegen te lage prijzen voor hun producten. Miljoenen liters melk worden uitgereden over Europese akkers en weilanden.
Volgens de gouverneur van de Amerikaanse centrale bank is de recessie “technisch” voorbij. Veel economen zijn echter van mening dat een nieuwe terugval onvermijdelijk is.
In deze column bespreek ik de recente ontwikkelingen op de rentemarkt en geef aan hoe beleggers hierop het beste kunnen inspelen.
Deze maand is het een jaar geleden, dat Lehman Brothers ten onder ging. In dit deel komt de vraag over het succes van de globalisering en liberalisering aan bod.
In deel 1 is het hoe en waarom van de kredietcrisis behandeld. In deel 2 komt de ontwikkeling van het financiële bestel aan bod, die uiteindelijk leidde tot de kredietcrisis.
De rente op spaarrekeningen was vorig jaar nog makkelijk 4% en is nu nog nauwelijks 1%. De banken hebben veel excuses.
