Het is een bekend verschijnsel binnen de wetenschap. Baanbrekend onderzoek, waarvan de uitkomsten zich maar moeilijk of helemaal niet laten herhalen.
Bij veel onderzoek draait alles om het begrip P-waarde ofwel om de waarschijnlijkheid dat een uitkomst gewoon toeval is of dat een uitkomst statistisch significant is. Dat kan heel relevant zijn bijvoorbeeld voor een nieuw medicijn. Werkt het of maar deels of helemaal niet?
Het is heel verleidelijk voor wetenschappers om hun data zo te masseren, dat er plotsklaps sprake is van een significant verband. Het kan de opmaat zijn tot wetenschappelijke roem.
De zogeheten replicatiecrisis heeft nu ook de beleggingswereld bereikt. Volgens een hoogleraar van Duke University, Campbell Harvey is zeker de helft van de 400 beleggingsstrategieën die de markt verslaan, gebaseerd op onzin.
Dat is minder erg dan wanneer het om een medicijn gaat, maar toch. Heel wat beleggersgoeroes en vermogensbeheerders bieden hun cliënten producten aan die zogezegd gebaseerd zijn op die succesvolle marktstrategieën. Achteraf kan dat tot veel pijn in het beleggingsportfolio leiden.
Misschien heeft een oud-collega van mij alsnog gelijk. De beurs is het grootste casino ter wereld!
