Niet alleen bankiers zijn fout maar ook pensioenbeheerders. Ze worden slecht beheerd en hebben boter op het hoofd. Kijk maar naar het ABP waar onlangs Harry Borghouts benoemd is tot interim bestuursvoorzitter.
Dat de grote pensioenfondsen als makke schapen achter de bearmarkt aanlopen is helaas al langer een feit. Ten tijde van het einde van de herstelbeweging in 2007 werd een agressiever beleggingsbeleid ingezet en nu maakt het ABP bekend in 2009 en de jaren erna het risicoprofiel ‘licht’ aan te passen.
Duidelijk blijkt dat het ABP dus helemaal geen verstandig en consistent beleid voert. Als beurzen gestegen zijn gaan de risico’s omhoog en als de daling nagenoeg afgerond is worden de risico’s verkleind. Zeg nou zelf, dat kunnen wij toch ook!
Ze laten in het midden of de risico’s neerwaarts worden bijgesteld, hoewel de strekking van hun schrijven dat wel vermoed, daar “de kans op een daling van de dekkingsgraad in de toekomst iets wordt verkleind”.
En daar zitten we dan als burgers, onze pensioenspaarpot wordt beheerd door een stelletje klunzen. Duur betaalde managers van grote organisaties die geen enkele blijk geven enig historisch besef te hebben. Diep triest!
Jl. zaterdag ontvingen de leden, aangesloten bij het ABP een brief, waarin voorzitter Borghouts haar leden op de hoogte stelt van het reilen en zeilen bij het pensioenfonds. Daarin worden o.a. de volgende zaken aangehaald:
- Er is een herstelplan opgesteld om de buffers aan te zuiveren en de dekkingsgraad op te vijzelen. De dekkingsgraad is in een jaar gedaald van 140% naar 90%. 50% gedaald! Heeft iedereen daar geslapen in 2008? Trok niemand aan de noodrem? Teveel aan het golfen?
- Het bestuur geeft aan dat ook zonder herstelplan binnen vijf jaar de dekkingsgraad kan herstellen naar 105%. Ze geven aan dat de marges om dit te bereiken krap zijn en dat het onzeker is hoe de kredietcrisis zich verder ontwikkelt. Proeft u ook de onzinnigheid hiervan? Er is geen herstelplan nodig, het probleem lost zich vanzelf wel op, dat heeft het toch altijd gedaan? Natuurlijk dekken ze zich in door te stellen niet te weten hoe de kredietcrisis zich zal ontwikkelen.
- De pensioenpremie wordt met ingang van 1 juli 2009 met 1% verhoogd. Daar zitten de toch al bange werknemers net op te wachten. Houden ze hun baan, raken ze hun huis kwijt wat te koop staat en zoniet, blijft de renteaftrek hypotheek onaangeroerd? Allemaal zaken die de gemoederen bezighouden en verlammend werken.
- Helaas groeit uw pensioen niet meer mee zolang de dekkingsgraad onder 105% noteert. Per saldo gaat u dus achteruit.
Als klap op de vuurpijl de volgende alinea, ik quote: ” In het beleggingsplan voor 2009 en de jaren daarna is het risicoprofiel van de beleggingsportefeuille licht aangepast, waardoor de kans op een daling van de dekkingsgraad in de toekomst iets wordt verkleind. Zonder dat dit leidt tot een lager verwacht beleggingsresultaat. Het rendement op de beleggingen heeft ABP nodig om de kans zo groot mogelijk te maken om de pensioenuitkeringen ook in de toekomst mee te laten groeien”.
Dit slaat werkelijk alles: Het risicoprofiel wordt (ik vertaal) licht neerwaarts aangepast, er wordt dus minder risico genomen. En nu komt het: Zonder dat dit leidt tot een lager verwacht beleggingsresultaat! Schitterend, Dus met minder risico hetzelfde resultaat. Ongelooflijk, hoe krijgt Borghouts het verzonnen. Ik zou bijna zeggen dat in de wet geregeld is dat met minder risico er altijd een lager beleggingsresultaat verwacht mag worden.
En als ik ongelijk heb, vraag ik me af waarom hij dan niet eerder op dat idee was gekomen. Dan zou een hoop ellende ons bespaard gebleven zijn en is hij zijn salaris toch een beetje waard.
- Ik sluit af met een positieve noot: De pensioenuitkering en het opgebouwde pensioen gaan niet omlaag. Het bestuur doet er alles aan dit te voorkomen. Welnu, ze doen gelukkig nog wel wat!
Conclusie: Hoogwaardigheidsbekleders van pensioenfondsen kunnen we op dezelfde hoop vegen als de bankiers. Het kennisniveau van deze specialisten is ronduit bedroevend waar het gaat om realiteitszin van grote economische golven. Als we dan ook nog geconfronteerd worden met een leugenachtig verhaal bewijst dat eens te meer dat we in een betuttelende maatschappij leven. Alsof wij allemaal gek zijn en zij het allemaal wel weten. Nou ja, aan de hoogte van zijn salaris afgemeten zal het wel waar zijn :-).
Cees de Vries, vermogensbeheerder
c.devries@dekritischebelegger.nl
Nou, van zo’n artikel als dit worden we ook wijzer …
Waarom vertel je niet dat de dekkingsgraad zo sterk is gedaald door de gedaalde SWAP-rente? En leg dan meteen effe uit wat dat is. Die daling van de dekkingsgraad zegt niks over goed of fout beleggingsbeleid.
En dan: waarom leg je niet uit dat het ABP meer gaat beleggen in bedrijfskredieten en minder in aandelen? Bedrijfskredieten hebben een lager risicoprofiel, maar geven wel een hoog rendement.
Iedereen kan dit lezen in de publicaties over het ABP-herstelplan. Wat zegt u? Het staat niet in de brief van Borghouts? Ja, dat kloptr. Was dat uw kritiek? Nou, daar worden we wijzer van …
Piet,
De essentie van het artikel is dat is gebleken dat het ABP incompetent in haar beleggingsbeleid is geweest..en…het nu ingezette beleid onder valse voorwendselen als veiliger beschouwt.
Bedrijfskredieten mogen dan op papier veiliger zijn, maar de huidige economische fase kan ook daar voor forse tegenvallers zorgen. Ze geven namelijk niet voor niets nu een relatief hoog rendement. There is no free lunch! Ze hadden ook kunnen kiezen voor een synthetische obligatiebelegging zoals het kopen van aandelen met een hoog dividendrendement in combinatie met het kopen van (lange)puts en een actief call-schrijf beleid.
Dan biedt je toegevoegde waarde en weet je veel preciezer waar je mee bezig bent en belangrijker..de risico’s zijn dan wel beheersbaar en is dat niet waar het om zou moeten gaan? Balans vinden tussen risico en rendement? De mogelijkheden zijn er, de optiebeurs is bij uitstek geschikt daarvoor. Je kunt er speculeren, maar ook bescherming zoeken hoor.