Een kinderhand is snel gevuld. Dat lijkt ook bij aandelenbeleggers het geval. Alleen al het gerucht, dat er een overeenkomst in de maak is in de handelsoorlog is genoeg om koersen naar nieuwe hoogtes te stuwen.
Beleggers gaan er blindelings aan voorbij, dat er nog in het midden van 2019 sprake was van een inverse yieldcurve op de obligatiemarkt.
Doorgaans is dat een redelijke betrouwbare indicator van naderend onheil. De aandelenbelegger lijkt echter te denken: this time it is different.
Zou het! Zou een handelsverdrag voldoende zijn om de stierenmarkt te laten voortduren en om een recessie te vermijden?
Lang niet iedereen is daarvan overtuigd. Er stroomt nog steeds heel veel geld naar obligatiefondsen. En laten we duidelijk zijn. Historisch gesproken heeft de obligatiemarkt een veel beter rapport als het gaat om het voorspellen van de toekomst dan de aandelenmarkt.
Juist op de aandelenmarkt heeft het geloof in this time it’s different voor veel schade en verdriet gezorgd.
Gelooft u de heren Trump en Xi JinPing op hun blauwe ogen?
Lees ook:
Analyserobots nemen meer evenwichtige en winstgevende investeringsbeslissingen dan hun menselijke collega's, blijkt uit een recente studie.
Het aandelenmarktbeeld lijkt griezelig veel op de "reliëfrally" uit 1930 die volgde op de eerste golf van de "Black Monday" -crash.
Een positief gevolg van de pandemie is, dat veel (Amerikaanse) bedrijven een streep hebben gezet door hun inkoopprogramma's van eigen aandelen.
Beleggers houden hun aandelen nu 0,8 jaar in hun portefeuille voordat ze ze verkopen. In 1980 was het gemiddelde 9,7 jaar. De afname is 91,75 procent.
