Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn
Share on whatsapp
WhatsApp
Share on email
Email

Gouden tijden op komst?

Ruim 8 jaar geleden – september 2000 – bereikte de AEX zijn top met een niveau van 705 punten.  Toen spatte de internetluchtbel uiteen en daalden de koersen naar  voor veel beleggers tot dan toe niet eerder verkende diepten. Uiteindelijk zou de AEX na een daling van 70 % in 2 ½ jaar tijd in maart 2003 op 218 punten zijn bodem vinden. Het einde van een rampzalige baissemarkt leek voorbij.

Een mooi herstel van enkele jaren volgde en in de zomer van 2007 reikte de AEX zelfs tot 565 punten. Terwijl diverse beurzen om ons heen hun oude top uit 2000 inmiddels hadden gepasseerd leek ook de AEX hier hard naar op weg. De inmiddels in de VS begonnen daling op de huizenmarkt werd nog afgedaan als een onbetekenend en slechts plaatselijk fenomeen. Niets bleek minder waar. De huizenmarkt trok ook de hele bankensector mee de afgrond in en de kredietcrisis verspreidde zich als een olievlek over alle beurzen wereldwijd. Ruim 8 jaar na zijn historische top testte de AEX zijn bodem uit 2003. Angst regeert tegenwoordig de financiële markten  en veel analisten verwachten een verdere daling. Horrorscenario’s doen het goed in de media.

De afgelopen 10 jaar worden steeds vaker omschreven als een lost decade voor beleggers.  Beleggers die eind jaren ’90  een aandelenportefeuille aankochten zijn daar geen cent rijker van geworden. Sterker, zij raakten al gauw een kwart van hun vermogen kwijt. En dat terwijl de marketingmachines van de financiële wereld het er bij beleggers in hadden geramd dat beleggen in aandelen op de lange termijn altijd een superieur rendement zou genereren.  Beleggers kwamen er echter op onaangenaam harde wijze achter dat rendementen uit het verleden geen enkele garantie bieden voor de toekomst. In tegendeel, hoge rendementen uit het verleden zijn juist een indicatie voor lage rendementen in de toekomst.  Een zekerheid in de financiële wereld die wel altijd opgaat is de theorie van reversion to the mean. Het verschijnsel dat rendementen op de lange termijn altijd weer terugkeren naar hun gemiddelde. Na een periode van bovengemiddelde rendementen volgt een periode van lage rendementen.

Het omgekeerde is echter ook waar. Na jaren van ronduit teleurstellende rendementen zijn aandelen goedkoper  dan we lange tijd hebben gezien.  De rente-opslag op bedrijfsobligaties prijst een faillissementsgolf in de we sinds de jaren ’30 niet meer hebben gezien. Aandelenmarkten in Europa en de VS bieden voor het eerst sinds 50 jaar een dividendrendement dat hoger is dan de rente op staatsobligaties.  Helaas slaan beleggers dezer dagen geen acht op deze feiten. Aandelen zijn niet als andere goederen of diensten waar meer van gekocht wordt wanneer de prijzen dalen en minder als de prijzen stijgen. Bij aandelen zien we juist het tegenovergestelde. Hoe meer aandelen stijgen hoe groter de belangstelling. Een daling van de koersen trekt echter weinig kooplustigen aan.  Rond de eeuwwisseling waren kooplustige beleggers niet aan te slepen terwijl aandelen historisch duur waren. Hoewel de koersen nu aanmerkelijk gunstiger zijn geprijsd zijn er in geen velden of wegen geïnteresseerde kopers te vinden.

De enorme koersdalingen hebben beleggers zeer voorzichtig gemaakt. Dat is niet onbegrijpelijk. Aandelen kunnen immers nog verder dalen, zeker wanneer het slechte nieuws dagelijks over onze hoofden wordt uitgestort. Maar het blijft bizar dat beleggers elkaar 10 jaar geleden verdrongen om aandelen te kopen terwijl de koers/winstverhoudingen toen zo’n drie keer hoger waren dan nu. Heden ten dage is de speurtocht naar de hoogste spaarrente de meest populaire bezigheid.  De rente op een spaarrekening zal op de lange termijn echter tekort schieten bij het realiseren van een toereikend rendement om in de oudedagsreserve te kunnen voorzien. Een belegging in aandelen of bedrijfsobligaties zal de komende 10 jaar veel meer perspectief bieden.  De komende 10 jaar zouden wel eens een roaring decade voor aandelenbeleggers kunnen gaan worden. Vooral voor de beleggers van het eerste uur.

Jan-willem Nijkamp
Inmaxxa Vermogensbeheer

Jan-willem Nijkamp is Senior Vermogensbeheerder bij de onafhankelijke vermogensbeheerder Inmaxxa (www.inmaxxa.nl). Hij begeleidt vermogende particulieren en instituten.

Start met Automatisch Beleggen

Dit bericht delen
Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn
Share on whatsapp
WhatsApp
Share on email
Email

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *