Een van de grootste producenten van en handelaren in grondstoffen( o.a. aluminium, olie, kolen, zink en graan) ter wereld gaat binnenkort naar de beurs. Een mooie gelegenheid om eens te kijken of dit een goede kans voor de beleggers biedt om in deze onderneming te participeren.
Tot nu toe waren de aandelen van deze in Baar, Zwitserland, gevestigde onderneming in handen van het management en het personeel. Er werken ruim 57.000 mensen bij Glencore in 40 verschillende landen. Op 14 april is bekend gemaakt dat tussen de 15 en 20% van de aandelen naar de markt wordt gebracht. De aandelen krijgen een notering aan de beurzen van Londen en Hong Kong.
De tegenwaarde in dollars van de aandelen die naar de beurs gebracht worden, ligt tussen de 9 en 11 miljard dollar. Hiervan is tussen de 6,8 en 8,8 miljard dollar aan nieuwe aandelen en de resterende 2,2 miljard dollar komen van het management en het personeel. De precieze prijs wordt rond 19 mei bekend gemaakt en voor eind mei moet de hele operatie afgerond zijn.
Glencore is in 1974 opgericht door Marc Rich, een controversiële grondstoffenhandelaar, die in de afgelopen 37 jaar betrokken is geweest bij de nodige schandalen. Er werd geleverd aan en gekocht van landen die door de internationale wereld geboycot werden. De extreme geslotenheid van het bedrijf uit zich in het feit dat de huidige voorzitter van het bestuur, Ivan Glasenberg, deze week voor het eerst in tien jaar een interview heeft gegeven. Het bedrijf is dus voor de beleggers buitengewoon lastig om te doorgronden.
De grondstoffenreus wil de opbrengst van de emissie gaan gebruiken om een aantal grote acquisities te gaan doen. Glencore heeft al enkele kandidaten op het oog, waaronder een fusie met het Brits-Zwitserse mijnconcern Xstrata. Zij hebben hierin reeds een belang van 34%. Een fusie zou de combinatie op gelijke hoogte brengen met de grote drie mijnbouw bedrijven, BHP Biliton, Rio Tinto en Vale. De komende tijd zal de concentratie in de sector naar verwachting in alle hevigheid verder gaan. De hoge grondstofprijzen en de lange aanlooptijd om een nieuwe mijn te starten, maken het voor de grotere bedrijven aantrekkelijk om door overnames direct productiecapaciteit toe te voegen.
De vraag die we ons echter moeten stellen is of het management de huidige hausse in grondstoffen niet aangrijpt om op het einde van de cyclus de aandelen over te doen aan de argeloze beleggers. Als deze indruk overheerst moeten we ze links laten liggen. De andere mogelijkheid is echter dat de sterke oorlogskas na de emissie er voor zorgt dat Glencore een van de winnaars in de consolidatieslag gaat worden. Als de hausse in grondstoffen, met de nodige ups en downs, nog aanhoudt zal Glencore zich nog nadrukkelijker kunnen positioneren op de verschillende markten. Gezien het relatief bescheiden deel van de emissie dat afkomstig is van het management, geven we ze hierin het voordeel van de twijfel.
Een ander belangrijk aspect bij de vraag of dit aandeel een core belegging gaat worden is, of de onderneming in staat is de geheimzinnigheid van de afgelopen 37 jaar, achter zich te laten. We gaan nauwgezet volgen of de belegger serieus genomen wordt en dus open en transparant wordt voorgelicht over het wel en wee van het bedrijf. Er zal een duidelijke wijziging in de houding van het management zichtbaar moeten zijn ten opzichte van het verleden.
Om ons over de streep te trekken het toch maar te wagen met Glencore, zal er een forse discount gegeven moeten worden die de genoemde onzekerheden compenseert. In potentie een topbedrijf, in een topsector en dus een topbelegging. Waakzaamheid is echter geboden.
Wellicht dat er in de komende weken nog informatie loskomt die aanleiding geeft op de emissie Glencore terug te komen.
Frank Kamsteeg
Castanje Vermogensbeheer
