De eurozone komt in een zelf gecreëerde recessie terecht. Dat lijkt praktisch onafwendbaar. De belangrijkste oorzaak voor deze recessie is het onvermogen van de Europese politiek.
De crisis slaat stevig toe in Europa, onze economie is ook aan de krimpende hand, en de werkloosheid is steeds sneller aan het oplopen.
Nog maar een jaar geleden was het ondenkbaar en onbespreekbaar, maar inmiddels is het ondenkbare denkbaar geworden en het onbespreekbare bespreekbaar: het einde van de euro.
De Euro is in groot gevaar. De Europese economie – en mogelijk ook de wereldeconomie – balanceert aan de rand van de afgrond. De belangrijkste directe reden: de enorme staatschulden.
Er komt (is) een “politieagent” die gaat beoordelen of landen geld mogen lenen uit de centrale pot of niet en onder welke voorwaarden.
Men noemt ze Eurobonds, obligaties die zouden moeten worden uitgegeven door Euroland, maar dat is een vergissing. Eurobonds bestonden al toen de € nog moest worden ingevoerd.
Het pak donkere wolken boven Europa wordt steeds dikker en zwarter. De schuldencrisis lijkt zich met de dag te verdiepen. Niets of niemand kan er zich aan ontrekken.
De schuldencrisis zal alleen maar verergeren en verdiepen. In het Goldmanscenario is alleen al 1 biljoen euro nodig om het zwakke Europese bankwezen overeind te houden.
Het is alweer luttele weken gelden dat Standard&Poor de kredietwaardigheid van de VS afwaardeerde naar AA+. De consternatie was groot.
