De recente turbulentie rond handelstarieven en geopolitieke crises maakt duidelijk: in onrustige tijden is het behalen van rendement een uitdaging. Wie wil slagen, heeft flexibiliteit, actief beheer en de volledige gereedschapskist van modern portefeuillebeheer nodig. Een cruciaal, maar vaak onderbelicht, onderdeel hiervan is het actief beheren van de rentegevoeligheid, oftewel: duratiemanagement.
Wat de rentecurve ons vertelt
De rentecurve, die de relatie tussen de looptijd van een obligatie en de bijbehorende rente (rendement) weergeeft, is een belangrijk economisch kompas. Het fungeert als een barometer voor de verwachtingen over de economie, inflatie en het beleid van centrale banken.
- Een normale, stijgende curve (hogere rente voor langere looptijden) duidt op een gezonde economie. Beleggers eisen een hogere vergoeding voor het langer vastzetten van hun geld.
- Een vlakke of inverse (omgekeerde) curve (korte rente hoger dan lange rente) signaleert juist onzekerheid of zelfs de angst voor een recessie.
Deze curve verandert constant. Meestal gebeurt dit door een “level shift” (ongeveer 77% van de tijd), waarbij alle rentes parallel omhoog of omlaag bewegen. Minder vaak verandert de steilheid (17%) of de kromming. Omdat de eerste twee bewegingen dominant zijn, richten veel beleggers hun strategie hierop.
Duration als stuurknuppel
De sleutel tot het inspelen op deze renteveranderingen is duration. Duration meet hoe gevoelig de koers van een obligatie is voor een verandering in de rente. Simpel gezegd: de duration geeft aan met hoeveel procent de koers van een obligatie stijgt of daalt als de marktrente met 1% (100 basispunten) verandert.
Een voorbeeld: een tienjarige Duitse staatslening met een duration van 8,5 zal naar verwachting 8,5% in koers stijgen als de rente met 1% daalt. Omgekeerd zal de koers met 8,5% dalen als de rente met 1% stijgt. Deze gevoeligheid is de stuurknuppel waarmee een portefeuillebeheerder kan navigeren.
Door de gemiddelde duration van een obligatieportefeuille aan te passen – bijvoorbeeld door obligaties met kortere of langere looptijden te kopen, of door futures te gebruiken – kan een beheerder bewust inspelen op renteverwachtingen en risico’s beheren.
Strategische positionering is de sleutel
In een dynamische markt, zoals de huidige, is het cruciaal om rentebewegingen niet passief te ondergaan. Door de duration van de portefeuille actief te beheren, kunnen kansen worden benut en risico’s worden beperkt.
| Verwachting dalende rente? | De duration van de portefeuille wordt verhoogd (door langere looptijden te kopen) om maximaal te profiteren van de verwachte koersstijging van de obligaties. |
| Verwachting stijgende rente? | De duration wordt verlaagd (door kortere looptijden te kopen) om het portefeuille te beschermen tegen de verwachte koersdalingen. |
Conclusie:
Actief duratiemanagement is een essentieel onderdeel van modern portefeuillebeheer, vooral in tijden van verhoogde volatiliteit. Het stelt beleggers in staat om de rentegevoeligheid van hun obligatieportefeuille bewust te sturen, in plaats van passief de gevolgen van renteveranderingen te ondergaan. Door de rentecurve te analyseren en de duration strategisch aan te passen, behoudt u de controle, verhoogt u de kansen en beschermt u tegelijkertijd uw kapitaal.
Bron: Ethenea
