Landbouw is letterlijk van levensbelang voor de wereld. Als oogsten mislukken, ontstaat er schaarste en stijgen de prijzen voor het dagelijkse voedsel. Als dat te duur wordt, dan groeit al snel grote politieke onrust. De Arabische Lente vond zijn oorsprong in de stijging van de graanprijzen. De gewone man kon al snel zijn dagelijks brood niet meer betalen. De wereld heeft landbouwproducten, ook wel soft commodities genoemd, nodig om mens en dier te voeden. En er komen steeds meer monden bij om te voeden!
De wereldbevolking groeit per dag met 200.000 mensen. Dat is elke dag pakweg de omvang van een stad als Eindhoven. In feite groeit de wereldbevolking in 140 dagen met de totale bevolking van Nederland en België samen.
Volgens de Verenigde Naties zullen in 2050 waarschijnlijk 9 miljard mensen de aarde bevolken! Voor voldoende productie is de landbouw uitermate afhankelijk van het klimaat. Aanhoudende droogte of regen laten oogsten mislukken. Daardoor ontstaan tekorten die de prijs van deze gewassen doen stijgen. Daarnaast wordt vruchtbare landbouwgrond schaars door verstedelijking. Steeds meer landbouwgewassen worden bovendien gebruikt voor de productie van biodiesel. Dan moet u denken aan koolzaad, maïs en rietsuiker. Wij denken dat de komende jaren de prijzen van soft commodities om bovengenoemde redenen hoog zullen blijven. De grootste beurs voor deze gewassen is de CBOT in Chicago.
INVINCO
U kunt als belegger inspelen op die groeiende vraag. De markt voor soft commodities is echter een uiterst volatiele markt. Jaren van overschotten en tekorten wisselen elkaar steeds af. Dat betekent, dat het toch beter is om de dagelijkse zorg voor uw beleggingen over te laten aan professionals, die de marktontwikkelingen op de voet volgen. INVINCO heeft een handelstafel, die gespecialiseerd is in (soft) commodities.
Gratis nieuwsbrief
INVINCO biedt wekelijks tips voor beleggers. Schrijf u nu vrijblijvend in op hun gratis nieuwsbrief.
Sociale onrust
In de loop van het afgelopen jaar groeide de onrust bij de verschillende overheden van Aziatische landen. Aanhoudende droogte in zowel Noord als Zuid-Amerika bedreigde de oogst van meerdere gewassen, zoals graan en soja.
De dreigende mislukking van de oogst in de belangrijkste exportlanden van zogeheten soft commodities (landbouwproducten) riep herinneringen wakker aan 2007/08. De hoge voedselprijzen van die dagen zorgden voor grote sociale onrust in wel vijftig landen in Azië, Afrika en het Midden-Oosten.
Middenklasse
Sindsdien staat de ongestoorde aanvoer van voldoende voedsel hoog op de agenda van menig regering. Vooral overheden in Oost Azië volgen de ontwikkelingen op de markt voor soft commodities met argusogen. Het zijn niet alleen de armen, die beslist getroffen zullen worden door schaarste en hoge prijzen. De overheden zijn bang, dat het vooral de snel groeiende middenklasse in de verschillende landen is, die de rekening gepresenteerd zal krijgen. Die willen hun maatschappelijke succes vertalen in een meer westers georiënteerd dieet. Dat betekent, dat ze de rijstkom links laten liggen en kiezen voor kip, eieren, vlees en melkproducten. In tegenstelling tot de armen heeft de middenklasse in al die landen een groeiende politieke macht. Het is dus niet verstandig hen langdurig tegen de haren in te strijken.
Exporteur
De Verenigde Staten zijn sinds jaar en dag de grootste exporteur van graan en soja. De grootste importeurs zijn China, Japan, Korea en vreemd genoeg Indonesië. Dat laatste land produceert zelf voldoende soja, maar de lokale productie is te duur in vergelijking met de Amerikaanse importen.
Als de voortekenen niet bedriegen, dan zal China zich de komende jaren in ijltempo ontwikkelen tot de grootste importeur van voedsel in Azië. Tot 1995 was het land min of meer zelfvoorzienend, maar vandaag de dag moet 75% van de consumptie uit het buitenland ingevoerd worden. In de eerste helft van 2012 importeerde het land maar liefst 41 miljoen ton aan maïs, tarwe en rijst. Dat betekende een stijging van maar liefst 40% ten opzichte van het jaar daarvoor.
China
China telt ruim 1,3 miljard inwoners en de steeds meer koopkrachtige middenklasse bestaat uit enkele honderden miljoenen mensen. Dat is terug te zien in de cijfers. In 1978 was het verbruik van vooral varkensvlees en kip een derde van wat er in de VS geconsumeerd werd. Vandaag de dag gaat het dubbele aantal kilo’s in China over de toonbank vergeleken met de VS. De Chinees kocht in 2012 ruim 71 miljoen ton vlees, waarvan ruim 13 miljoen ton kip was.
Het ziet er echter naar uit, dat we pas aan het begin van een explosieve ontwikkeling staan. De vleesproductie per hoofd van de bevolking is nog maar de helft van die in de VS. Mocht China gaan proberen om op hetzelfde niveau te komen, dan zou 75% van de vleesproductie van vandaag naar de Chinese markt moeten worden verscheept en maar liefst 80% van de kuikens. En dan te bedenken, dat China niet het enige land is in Oost Azië, dat graag wat meer vlees, eieren en melkproducten op het bord van zijn burgers ziet!
Australië
Bovenstaande maakt duidelijk, dat de markt voor soft commodities in Azië de komende jaren explosief gaat groeien. Australië heeft onlangs verregaande plannen bekend gemaakt om een groter deel van die groeiende markt voor soft commodities te bedienen. Het land exporteert nu al landbouwproducten ter waarde van $ 29,4 miljard en is nu al de derde partij ter wereld als het om de export van vlees gaat en nummer twee bij de export van tarwe. Volgens de plannen moeten de exporten tot 2045 met 45% groeien.
Om dat doel te bereiken is een uitgebreid investeringsplan gepresenteerd. Zo wordt er veel werk van gemaakt om de inhoud van het zogeheten Murray-Darling bassin te vergroten om op die manier van een ongestoorde landbouwproductie verzekerd te zijn. Dat is niet onverstandig, want het gebied, dat het bassin bedient, produceert nu al meer dan 30% van de totale landbouwproductie van het land. Niet alleen gaat er veel geld naar de verhoging en verbetering van de productie, maar ook naar het opbouwen van een groter markaandeel daar in.
