Suiker is weer zoet

Of er nu wel of geen definitief economisch herstel aankomt, dat maakt voor de drukke activiteiten momenteel niet zo gek veel uit. Het is er een drukte van belang in sommige sectoren en segmenten van de markt. Dat geldt bijvoorbeeld voor de markt voor (soft)commodities. Hier gebeurt van alles.

Zo waarschuwde de beroemde belegger Jim Rogers de Minister van Financiën, Timothy Geithner, dat hij de markt voor grondstoffen (commodities) niet teveel aan regels moest binden. Dat zou alleen maar China in de kaart spelen, de grootste partij op veel van deze markten. China telt vandaag de dag drie belangrijke beurzen voor commodities en als de VS zijn centrum voor de handel in commodities, Chicago, teveel beperkingen oplegt dan spint de Chinese concurrentie daar alleen maar garen bij.

Prijsherstel

Er is meer aan de hand. De prijzen voor landbouwgrondstoffen (softcommodites) zijn weer aan het stijgen, nadat ze in de tweede helft van 2008 hard onderuit kwamen.

De economische crisis deed de vraag dalen en de financiële crisis maakte het de producenten bij de gegeven lage prijzen onmogelijk kredieten te krijgen voor broodnodige investeringen. Door gebrek aan uitbreidingsinvesteringen dreigen nu op een breed vlak weer tekorten, zoals voor koffie en suiker. Die vrees voor tekorten op de wereldmarkt is al tot uitdrukking gekomen in een stijging.

In juni van dit jaar beliep de stijging van de S&P Food&Fiber Index al meer dan 8,5%. Het verlies over 2008 is nog niet goed gemaakt, maar de stijgende lijn is onmiskenbaar. De stijging van de index zal alleen maar sneller verlopen als het herstel van de wereldeconomie meer handen en voeten krijgt.

Suikerzoet

De eerder genoemde Jim Rogers is een specialist als het om commodities gaat en hij heeft bij verschillende gelegenheden landbouwgrondstoffen aangeprezen als de kans voor beleggers. Rogers is eigenaar van Diapason Commodities Management, gevestigd in Lausanne. Zijn bijzondere voorkeur gaat uit naar suiker. Al in maart 2006 wees hij in een interview met Bloomberg op de grote mogelijkheden die suiker beleggers biedt. In het eerste kwartaal van 2009 was de suikerprijs met 12% gestegen tegen 4,7% voor de S&P 500.

Rogers wees er ook op, dat de prijs voor suiker rustig vier keer over de kop kon gaan en dan nog niet op het all time high niveau uitkwam. Voldoende opwaarts potentieel zou je zeggen.

Het recordniveau voor suiker bedraagt $ 66 cent en stamt uit 1974. In dat jaar bleken de wereldvoorraden aan suiker spectaculair gedaald. In het eerste kwartaal van 2006 lag het niveau van prijzen op $ 16.44 cent. Waar was het optimisme van Rogers en zijn medestanders op gebaseerd? Rogers wees vooral op de toe sterk stijgende prijzen voor energie. Die hoge prijzen maakten het voor de Brazilianen, de grootste suikerproducent ter wereld om een steeds groter deel van hun suikeroogst te reserveren voor de productie van ethanol. Rogers had echter geen rekening gehouden met de financiële en economische stormen van 2008 en zijn suikerzoete beleggervisie is nog niet bewaarheid. Sterker nog aan het begin van 2009 was de prijs gedaald tot onder een niveau van $ 12 cent.

Van exporteur naar importeur

Toch heeft het er alle schijn van, dat suiker alsnog zijn belofte gaat waarmaken. Ultimo juli van dit jaar lag het prijsniveau voor ongeraffineerde suiker op $ 18,75 cent om aan het begin van augustus beland te zijn op een niveau van $19,4 cent, een stijging van 3,5%. Weer een week later lag de prijs op $22,44 cent, een stijging van bijna 20% in twee weken tijd.

De oorzaak voor deze prijsstijging is, zoals zo vaak bij softcommodities te wijten aan het weer. Brazilië heeft te kampen met bijzonder zware regenval en dat maakt het onmogelijk de oogst van het land te halen. Een ongeluk komt uiteraard nooit alleen. Aan de andere kant van de wereld hebben grote suikerproducenten, zoals India, Thailand en China te kampen met een hardnekkige droogte. Ook voor de EU zijn de vooruitzichten niet goed te noemen. Als er geen onverwacht snelle veranderingen of liever gezegd verbeteringen optreden, dan zal de wereld in het oogstjaar 2009/10 kampen met tekorten van miljoenen tonnen. Niet alleen valt de oogst tegen, maar belangrijke exporteurs als Mexico maar vooral India zijn nu importeurs.

Onenigheid

Heeft Jim Rogers het gelijk aan zijn zijde en zal de prijs voor suiker alleen nog maar omhoog gaan? Daar zijn goede argumenten tegen in te brengen. De belangrijkste is misschien wel de prijsstijging tot dusverre. Die bedraagt nu bijna 90% over heel 2009 en in slechte economische tijden zal die prijsstijging vraaguitval kunnen uitlokken. Misschien hebben markten meer op sentiment en emotie gereageerd dan op werkelijke fundamentals. In deze visie zijn prijzen al doorgeschoten. Het is nog steeds niet onmogelijk dat oogsten alsnog mee gaan vallen. Meer zekerheid over de omvang van de oogst laat echter nog tot in 2010 op zich wachten.

Andere partijen wijzen er echter op, dat prijzen op regionale markten hardnekkig hoog blijven en de neiging vertonen verder te stijgen. Dat zou, volgens ingewijden, kunnen wijzen op een grotere vraag van importerende landen, wier voorraden (te) sterk zijn geslonken. Tot voor kort ging de markt er van uit dat de wereldwijde voorraden een niveau hadden van 30 tot 70 miljoen ton. Recent echter verscheen een rapport van de Czarnikow Group met als boodschap dat de wereldvoorraden niet uitstijgen boven 20 miljoen ton. Als dat waar is, dan krijgt Rogers alsnog gelijk, al was het maar omdat investeringen afgelopen tijd te wensen hebben overgelaten.

Cor Wijtvliet

De auteur is zelfstandig gevestigd analist. Hij schrijft over uiteenlopende onderwerpen die de beleggingswereld raken. Daarnaast geeft hij lezingen en presentaties.

Informatie: corwijtvliet@dekritischebelegger.nl