Een van de onverwachte uitkomsten van de coronacrisis is, dat zij de zwakheden van onze geglobaliseerde economie onbarmhartig heeft blootgelegd. Zo raakten al heel snel de supply chaines verstoord en dat mondde bijvoorbeeld uit in grote tekorten aan halfgeleiders voor de Europese automobielindustrie.
De pandemie lijkt definitief op de terugtocht, maar de malheur voor de economie lijkt vooralsnog aan te houden. Er dreigt over een brede linie tekorten aan commodities. Die tekorten variëren van metalen tot tekorten aan agrarische producten.
Op de London Metal Exchange doen spotprijzen nu meer dan voor levering op termijn. De handel wil zich perse vergewissen van tijdige levering. Het onrustbarende is dat tekorten in heel de keten voorkomen, waardoor buffers nu weel heel mager zijn.
De tekorten zijn onder andere toe te schrijven aan beperkingen in de productie, maar ook aan gebrekkige investeringen en beperkingen vanwege corona. Daardoor kunnen energieprijzen de lucht in. Zo zijn in Europa de gastanks slechts voor 35% gevuld en dat is ver beneden het vereiste niveau voor de tijd van het jaar.
Maar ook dreigt er een tekort aan koffiebonen. Reserves voor arabicakoffie zijn in meer dan 20 jaar niet zo laag geweest. En dan hebben we het nog niet over de dreigend e tekorten voor lithium. Citibank is bang dat prijzen voor dit metaal nog veel verder moeten stijgen om vraag en aanbod in balans te krijgen.
De wereld na de pandemie zou nooit meer dezelfde worden als de wereld van voor de pandemie, zo voorspelden sombermannen. Misschien krijgen ze meer gelijk dan hen lief is.
