Meredith Whitney maakte furore als analist die aan de vooravond van de kredietcrisis waarschuwde voor de ramp die de Amerikaanse banken te wachten stond. Nu ziet zij een andere tijdbom tikken.
Tegenwoordig runt zij haar eigen researchboetiek, vooral gericht op analyse van banken en consumentenkrediet. Onlangs kwam een 600 pagina’s tellend rapport uit “The Tragedy of Commons” 1) dat ingaat op de financiële situatie van de 15 grootste Amerikaanse staten.
Mevrouw Whitney profeteert dat de financiële situatie van de Amerikaanse staten een nieuw systeemrisico vormt voor het financiële systeem. Beleggers en politici sluiten te veel hun ogen voor dit probleem.
De staten geven 27% meer uit dan er aan belastingontvangsten binnenkomen ($ 192 mrd). In de eerste plaats komt dat door de wederzijdse afhankelijkheid van gemeenten (“municipalities”), staten en federale overheid. In de huidige economische situatie zijn er minder inkomsten voor de staten die verplicht zijn hun begroting in evenwicht te hebben. Zij houden de middelen achter voor hun eigen budget en de gemeenten valt het steeds zwaarder om de rentebetalingen op hun obligaties (municipal bonds) te blijven betalen.
In de tweede plaats zijn overheden net als banken teveel afhankelijk geweest van de groeiende huizenmarkt. In een snelgroeiende staat als Florida kwam tussen 2000 en 2008 30% van de inkomstengroei uit de onroerend goedsector. Met de ineenstorting van de huizenprijzen en -verkopen is hieraan een einde gekomen met grote tekorten als resultaat. De sterkste staten uit het verleden zijn nu de staten met de meeste wanbetalingen op hypotheken en faillissementsverkopen, terwijl de werkloosheid in de bouwsector oploopt.
Dit jaar komt nog € 60 van het € 192-gat van het stimuleringspakket van de federale overheid, terwijl ook de pensioen- en sociale fondsen in de staten moeten bijdragen. In 2011 zullen deze bijdragen veel kleiner zijn.
Whitney concludeert dat van de vijftien grootste staten , die zij heeft beoordeeld op vier criteria – economie, fiscale gezondheid, huizenmarkt en belastingen –er maar twee zijn die op alle punten positief scoren: Texas en Virginia. Ook Washington en North Carolina doen het goed. Zeven van de grootste economieën zijn rubbish: Californië, New Jersey, Illinois, Ohio, Michigan, Georgia, New York en Florida. Neutraal: Pennsylvania, Maryland en Massachusetts.
In eerste instantie komen er twee vragen bij me op naar aanleiding van het verhaal van mevrouw Whitney.
– Hoe groot is het bezit aan Amerikaanse Municipal Bonds e.d. bij Nederlandse institutionele beleggers?
– Zal de federale overheid uiteindelijk toch niet de helpende hand uitsteken als het water tot de lippen stijgt?
Als het thema va de staatsfinanciën ook publicitair belangrijk wordt, dan zullen de antwoorden op deze vragen ook snel volgen.
1) De titel refereert aan de parabel van de gierige boeren die hun schapen al het gras op hun weides lieten opschrokken, waardoor het land woest en onbruikbaar achterbleef.
Franke Burink
Castanje Vermogensbeheer
U geeft als mogelijke “oplossing”: “Zal de federale overheid uiteindelijk toch niet de helpende hand uitsteken als het water tot de lippen stijgt?”
Allereerst is dit op het gebied van de aandelenkoersen nu al ruimschoors aan de hand (denkt u aan de POMO-verkoop van de FED waarvan de miljarden opbrengsten dagelijks in de markt worden gepompt om de koersen – in mijn ogen: kunstmatig – hoog te houden.)
En zelfs als uw “oplossing” het geval zou zijn is dat in mijn ogen in het geheel geen oplossing maar zal dit leiden tot een schuldenberg die – meer nog dan nu al het geval is – nooit terugbetaald zal / kan worden.
Dit zal leiden tot hyper-inflatie en in de toekomst mogelijkerwijs tot een systeemcrash van ongekende omvang – dit in tegensteling tot wat alle IMF-autoriteiten, DNB-officials, FED-woordvoerders, etc, ook mogen beweren. Ik trap niet in die leugentjes! Die personen zijn namelijk ALLEMAAL niet te vertrouwen. Zo simpel is dat.
Beste Hans
Dat klopt, een oplossing is het niet. De schulden bij de Federale Overheid worden alleen maar groter. Er wordt misschien wel wat tijd gewonnen.
Zeker, men probeert tijd te winnen maar ondertussen gaan we als lemmingen richting de afgrond, dat is tenminste mijn visie. Misschien dat de aandelenmarkten (nog) zullen exploderen en met een dalende dollar de schulden uiteindelijk weggeinflateerd zullen worden maar het is mijn ogen uitstel van executie. Daarom vind ik alle kletspraatjes over ‘no double dip” van een ongekende naiviteit: alsof we ooit van de eerste dip (die helemal geen “dip” was maar gewoon een regelrechte crisis…) hersteld zijn… Met dit soort eufemismes en verhullend / leugenachtig taalgebruik probeert men het vertrouwen bij de conusementen te herstellen. Dat dit bij mij geenszins het geval is zal inmiddels duidelijk zijn … 🙂
De U.S. is uiteindelijk het nieuwe Ijsland dus de schulden worden weggeinflatteerd of afgestempeld ten laste van de Chinezen en de rest van de wereld. Een andere oplossing kan worden gevonden in een wereldwijd gewapend conflict. Allemaal reuzespannend dus.