India moet het nu doen

Met de ontluisterende daling van de Chinese beurzen richten alle beleggingsogen zich op India als redder in de nood. Van de ooit zo magische beleggingsklank “BRICS-landen” is niet veel meer over.

Het is al een tijd duidelijk: China’s rol als motor van de wereldeconomie is voorbij. Het laatste groeicijfers van 10+% dateert uit 2010 en de regering in Beijing probeert krampachtig het officiële groeicijfer niet onder de 7% te laten zakken. De terugval heeft wereldwijde gevolgen: uiteenlopend van grondstoffenproducenten tot automobielfabrikanten hebben bedrijven te kampen met een teruglopende omzet. .

De Chinese pogingen om via het stimuleren van de aandelenbeleggingen tegelijk een oplossing te vinden voor de zwaar verschuldigde ondernemingen en de groei te stimuleren zijn de afgelopen maand op een ramp uitgelopen.

Ook de andere BRICS-landen kennen hun problemen. Duidelijk is dat bij Brazilië, getroffen door lage grondstoffen prijzen en slecht economisch beleid; bij Rusland, dat door de eenzijdige oriëntatie op energie de volle laag krijgt van de lage olieprijzen en van de sancties en bij Zuid
Afrika, dat ook met tegenvallend mineralen- en goudprijzen te maken heeft.

Door het grote aandeel van de genoemde BRICS-landen in het totaal van de opkomende markten is de bijdrage van de ontwikkelde economieën aan de globale groei in 2015 groter dan van de opkomende economieën.

Algemeen is de hoop dan ook gevestigd op India, dat met een bevolking van 1,3 mrd mensen de rol van China in de wereldeconomie zou moeten gaan overnemen. De nieuwe premier Modi is hervormingsgezind en de verwachtingen zijn hoog gespannen. In ieder geval zal India met een BBP-toename van 7,5% in 2015 harder groeien dan China.

Het lijkt wel of “de hele beleggingswereld” positief is over de Indiase vooruitzichten. Wat zijn dan de sterke punten die worden genoemd?

Het demografisch dividend: een jonge bevolking met een gemiddelde leeftijd van 27 jaar (37 in China), dus een bevolkingspiramide met een stevige basis. Er ontwikkelt zich een grote middenklasse en daarmee een toenemend aantal consumenten.
De bevolking is relatief goed opgeleid en biedt een talentenvijver waar werkgevers uit kunnen kiezen; het land kent de meeste ingenieurs ter wereld.

De economische en industriële basis is niet te eenzijdig georiënteerd en goed gespreid.
Overheidsondernemingen die elders vaak politieke doelstellingen moeten dienen, spelen in India een veel kleinere rol. Uitzondering hierop vormen de banken in staatseigendom, die teveel slechte leningen op de balans hebben staan.

De Indiase regering onder leiding van premier Modi die in 2014 aan de macht kwam is gericht op ontwikkeling en sociaal-economische hervormingen. Modi heeft in de deelstaat Gujarat laten zien wat er mogelijk is. Hoewel niet perfect, zijn de macro-economische en conjuncturele indicatoren voor India sterk verbeterd en vormen geen struikelblok bij de implementatie van het beoogde hervormingsbeleid.

Zo is door de dalende grondstoffenprijzen de externe sector sterk verbeterd:

Grafieken: bron TradingEconomics

Tegelijk profiteert India als olie-importeur van de lagere energieprijzen en daalt de inflatie.

Dit maakt het ook mogelijk de subsidies op energie af te bouwen, zonder dat de gebruikers daar nadeel van ondervinden. Het begrotingstekort komt zo ook steeds beter onder controle:

De schulden van de overheid (en nationaal) stijgen nog wel, maar omdat het BBP sneller groeit, neemt het schuldencijfer relatief af: veel Europese landen zouden hier blij mee zijn.

Deze en andere cijfers hebben een enorme stimulans aan de Bombai Stock Exchange gegeven. In het verkiezingsjaar 2014 steeg de Sensex (BSE30) 28,5%; dit jaar blijft de teller steken op 1,2%.

Het vervolg staat of valt met de economische hervormingen die moeten worden doorgevoerd en de investeringen in vooral de infrastructuur. In de eerste periode van Modi is er al veel in gang gezet: afschaffing van subsidies, begin van arbeidsmarkthervorming, meer mogelijkheden voor buitenlandse investeerders (in verzekeringswezen en defensiesector), vermindering van de “red tape”, Swachh Bharat Abhiyan (campagne voor meer hygiëne, toiletten, enz.), openbreken staatsmonopolies, stroomlijning van de financiering van de deelstaten.

De BJP-regering (Bharatiya Janata Party) heeft de meerderheid in het Lagerhuis, maar niet in het Indiase Hogerhuis van het parlement.Voor de grote hervormingen heeft Modi de wetgevende steun van beide Huizen nodig. Het gaat bijvoorbeeld om landhervormingen (b.v. aankoop van particulier land voor industrialisatie, infrastructuur en stedenbouw), de invoering van één nationale goederen en verkoopbelasting in plaats van allerlei deelstaatbelastingen, stroomlijnen van de directe belastingen, opvoeren van de uitgaven voor infrastructuur.
Tussen nu en juni 2016 zijn er verkiezingen in zes deelstaten. Als deze gunstig voor de BJP uitvallen, kan premier Modi zijn programma echt op weg helpen.

Kortom, er zit veel potentieel in India. Ten opzichte van China is het land veel minder ontwikkeld, zo ligt het inkomen per hoofd in China vier maal zo hoog. Maar juist vanuit de dynamiek van de bevolking zou een enorme inhaalrace mogelijk moeten zijn. Deze economische reus staat klaar om zijn plaats op het wereldtoneel in te nemen. Het ingezette beleid moet dan met kracht worden voortgezet en daar liggen dan ook de grootste risico’s. In het verleden zijn wel meer hervormingsprogramma’s op dood spoor terecht gekomen.

Voor de belegger is het de moeite waard eens extra naar de beleggingsmogelijkheden in India te kijken. Niet alleen vanwege het groeipotentieel, maar ook door de unieke structuur van de economie. Hierdoor staat India losser van de ontwikkelingen in de andere opkomende economieën. Zo profiteert India nu van de daling van de energie- en grondstoffenprijzen. Daar staat tegenover dat de grote metaalproducenten wel getroffen worden door de lagere Chinese vraag.

Franke J. Burink
Castanje Vermogensbeheer

Een verwijzing voor de titelfoto van Dennis Jarvi: https://flic.kr/p/4nLccb