Natuurlijk moet je tijdens de vakantie niet teveel aan je werk denken. Maar na drie weken te hebben rondgebanjerd op het Indonesische eiland Bali kroop het bloed waar het niet gaan kan: ik begon mij af te vragen, wat Indonesië aan de belegger te bieden heeft. Of mijn telepathische gaven zich uitstrekken tot het hoofdkantoor van Goldman Sachs weet ik niet, maar Jim O’Neill -topman bij Goldman Sachs Asset Management- bleek onlangs vergelijkbare gedachten te hebben gehad.
Waar ondergetekende meestal niet verder komt dan wazige speculaties over mogelijke verschuivingen binnen het mondiale machtsspectrum, is O’Neill een stuk concreter. Hij introduceerde jaren geleden de term BRIC, waarmee hij doelde op de vier landen die volgens hem een enorme economische groei tegemoet konden zien: Brazilië, Rusland, India en China. Maar O’Neill heeft inmiddels (ook) andere landen in het vizier. In een recent interview met The Economist noemde O’Neill Indonesië als één van de beloftes van de toekomst. Gevraagd naar landen die in de komende jaren ‘a decisive shift forward’ kunnen realiseren, antwoordde O’Neill: “The most obvious ones would be Indonesia, Turkey and -possibly- Mexico.” Tegenover The Financial Times herhaalde de topman van Goldman Sachs deze maand zijn voorkeur voor deze drie landen, waarbij hij Zuid-Korea als vierde land noemde.
Niet alleen vanuit het kamp van Goldman Sachs klinken positieve geluiden ten aanzien van Indonesië. Ook Moody’s liet onlangs van zich horen: de kredietbeoordelaar verhoogde de credit rating van Indonesische schuldpapieren tot Ba1 (vlak onder het niveau dat in de obligatiewereld ‘investment grade’ wordt genoemd). “Momentum in the economy is expected to be sustained by steady domestic demand, a reasonable pace and sequencing of policy and structural reforms, and rising foreign direct investment,”aldus Aninda Mitra, vice-president van Moody’s. Op de financiële website Citywire was de verhoging van de credit rating door Moody’s een aanleiding om stil te staan bij de ontwikkelingen in Indonesië. Marshall wees daarbij op de omvang van de Indonesische bevolking: de archipel is de grootste economie van Zuidoost Azië, waarbij 240 miljoen Indonesiërs een enorme (potentiële) binnenlandse consumptiemarkt vormen.
Hier zien we een parallel met rijzende ster Brazilië, waar de binnenlandse consumptie ook een zeer belangrijke aanjager is van economische groei. In een eerdere column wees ik erop dat Brazilië, in vergelijking met de VS en Europa, de recessie snel achter zich liet. In dat opzicht heeft Indonesië het nog een stukje beter gedaan, zo valt te lezen in The Financial Times: in 2009, toen een groot deel van de wereld in diepe economische malaise verkeerde, groeide de Indonesische economie met niet minder dan 4,5%. Medio 2010 becijferde het IMF dat Indonesië in 2010 en 2011 groeicijfers van rond de 6% zal laten zien.
Heeft de groei van de afgelopen jaren zich eveneens vertaald naar een stijging van de Indonesische aandelenbeurs? Het antwoord is: ja, en niet zo’n beetje ook. In het tweede deel van deze column zal ik dieper ingaan op de ontwikkeling van de Indonesische beurs, de concrete mogelijkheden om te beleggen in Indonesië en de risico’s daarvan.
Allard Gunnink
CoBeleggen
Disclaimer
Allard Gunnink is als redacteur en columnist betrokken bij CoBeleggen, een initiatief van de Beleggers Coöperatie. Deze column is niet bedoeld als beleggingsadvies. De auteur kan posities hebben in (beleggingsinstrumenten op) onderliggende waarden die hij beschrijft.
