Waarom besluiten beleggers te verkopen en is dat eigenlijk wel verstandig? Een belangrijke overweging heet winstneming. De achterliggende vrees is dat die winst kan verdampen. Winst is pas winst als die in de portemonnee zit. Is dat wel zo? Vaak wordt de winst opnieuw belegd en daarmee zijn er opnieuw risico’s. Bovendien is er wel goed gekeken naar de fundamentals, naar het potentieel en naar de prijs voordat de verkoop plaatsvindt?
Beleggers verkopen ook omdat koersen dalen en de vrees groeit dat de verliezen alleen maar groter worden. Dat lijkt in strijd met het aloude adagium van Buy low, sell high. Verkopen omwille van de koersdaling geeft hooguit andere beleggers nieuwe kansen.
Beleggers verkopen ook, omdat ze denken dat de markt bijna over zijn hoogtepunt heen is. Het timen van de markt is echter een kunst op zich. Die is weinigen gegeven. In de praktijk blijkt keer op keer, dat op termijn de ene high de andere opvolgt.
En dan nog iets. Als een belegger verkoopt, heeft hij dan een nieuwe belegging op het oog met een superieure opbrengst? Wat loopt hij eventueel mis door elders in te stappen? Wat mis je aan opbrengst als je niet elders instapt?
En als de belegger niet opnieuw instapt en de cash aanhoudt, is hij dan beter af dan wanneer hij was blijven zitten?
Kortom, louter verkopen omdat iets in waarde stijgt of daalt is misschien toch niet zo slim. Dat is vaak pure emotie en geen gedegen analyse. Bij verkopen hoort een gedegen analyse van onderliggende trends in de markt!
Tenslotte, verkopen omwille van de waardedaling impliceert dat het verlies permanent is. De belegger loopt op termijn bovendien het wonder van het samengestelde rendement mis en dat is misschien wel een doodzonde.
Belegd blijven is misschien wel de beste manier van doen. Onzin? Geklets? U zegt het maar.
