In mijn vorige blogs heb ik – op basis van de financiële feiten – dat de traditionele “trading rules”, zoals de noodzaak van geduld en van spreiding verzinsels zijn. De enigen, die dankzij jouw spreiding en jouw geduld, verzekeren van een vast rendement over jouw vermogen zijn jouw bankiers en vermogensbeheerders.
De gemiddelde kosten voor het beheren van vermogen, bijvoorbeeld via een beleggingsfonds, worden geschat op 2 tot 2,5% per jaar. Door jou wijs te maken dat je moet durven, en vooral doorzetten, levert hun ieder jaar – zonder enig risico – een prachtig rendement op. In ieder geval veel meer dan obligaties en spaargeld renderen.
De overgrote meerderheid aan beleggingsfondsen en vermogensbeheerders hoeven voor dat eigen rendement over jouw vermogen zich helemaal niet in te spannen. Zolang jij tenminste gelooft dat je door “stilzitten” vanzelf rijk wordt kunnen ook zij blijven “stil zitten” tot jij een ons weegt. Intussen tikt de meter gewoon door.
Bij de meeste beleggingsfondsen heeft deze “passiviteit” een juridische grondslag. De statuten van deze fondsen bepalen dat zij altijd vol belegd moeten zijn. Terwijl jij misschien denkt of hoopt dat jouw duur betaalde professionals dagelijks jouw financiële kansen en risico’s tegen elkaar afwegen wordt in werkelijkheid iedere euro, die jij vandaag naar jouw fonds overmaakt, onmiddellijk geïnvesteerd.
Een soortgelijk juridisch kader hanteren vermogensbeheerders. Na vaststelling van jouw “persoonlijke cliëntprofiel” wordt je portefeuille onmiddellijk volgens het gangbare sjabloon belegd. Ook hier is enige afweging van actuele kansen en risico’s niet aan de orde. Alleen als fondsenselecties of sjablonen tussentijds wijzigen zal men in actie moeten komen.
Financiële deskundigheid of marktgevoel zijn helemaal niet nodig. En die krijg je sowieso niet geboden. Waarom zou men zich de moeiten en risico’s getroosten?
Zolang je professional zich maar gedraagt volgen juridische richtlijnen zal het hem worst zijn wat jouw resultaat zal zijn.
Het is mooi meegenomen als het positief is. Niet zozeer voor jou, vooral voor jouw deskundigen. Die profiteren, dankzij hun percentuele kosten, onmiddellijk van jouw papieren vermogensgroei. Voor hun eigen profijt hoeft die winst niet gerealiseerd te worden. Hun enige eigen financiële risico is – mocht de winst vervolgens weer verdampen – dat hun volgende declaratie weer iets lager zal zijn.
Gezien de minimale moeite, die daar tegen over staat, hoeft dat – althans voor jouw professionele vertrouwenspersonen – geen onoverkomelijk bezwaar te zijn. “Beleggen brengt nu eenmaal financiële risico’s met zich mee.” Jouw bank of vermogensbeheerders heeft die geminimaliseerd. Intussen staat daar een vorstelijke beloning tegenover. Zo optimaliseren jouw professionals, met jouw vermogen als inzet, hun eigen verhouding tussen rendement en risico.
De belangrijkste moeite, die het financiële systeem zich moet getroosten, is het wekken en in stand houden van jouw en mijn vertrouwen. Met als doel om ons zo lang mogelijk te laten stil zitten. Zolang jij niet beweegt, dus zolang jij jouw geld laat staan op hun bank- en beleggingsrekeningen, verdienen zij. Kortom: jouw blinde vertrouwen is hun blinde profijt.
De financiële sector schuwt daarom geen middel om jouw vertrouwen te wekken. “Fundamentele analyse” is, bijvoorbeeld, een prachtige bliksemafleider. Men etaleert enorme kennis en kunde, echter zonder aantoonbare financiële relevantie. Professionals kunnen zo urenlang je aandacht vasthouden. Via boeiende tekst en uitleg of tijdens gelikte presentaties.
De grootste bliksemafleiders zijn wet- en regelgeving en toezicht. Er is je verteld dat je professionals deskundig en betrouwbaar zijn. Dat zij hebben gezworen jouw belangen altijd centraal te zullen stellen. Dat ze hun zorgplicht jegens jou zullen vervullen. Dat zij doorlopend door toezichthouders worden gescreend. En alleen dankzij vergunningen hun vak mogen uitoefenen.
Pas op het moment dat al die juridische ballonnen door de financiële realiteit worden doorgeprikt, kom je er achter dat jouw professionals aan alle kanten juridisch zijn ingedekt. Je zult het dan moeten doen met de schrale troost dat jouw verliezen op een uiterst deskundige, betrouwbare, wetenschappelijk en vooral juridische verantwoorde wijze, tot stand zijn gekomen.
De hele papierwinkel van juridische waarborgen en toezicht blijkt voor jou geen enkele financiële waarde te hebben. Wat wordt verkocht als bescherming van de consument blijkt uitsluitend de financiële belangen van banken, vermogens- en fondsenbeheerders te beschermen.
Moraal van het verhaal: pas op voor deskundigen! Immers, een gewaarschuwd mens telt voor twee.
