Als de voorspellingen van het Internationaal Energie Agentschap uitkomen, dan zullen de Verenigde Staten vanaf 2020 de grootste olieproducent ter wereld zijn. Dit is mede te danken aan de technische vooruitgang in de winning van gas en olie uit schaliegesteentelagen en andere rotsachtige ondergronden.
Het afgelopen jaar nam de invoer van olie al met 11 procent af en voorzag het land zelf in 83 procent van haar energiebehoefte. Vanaf 2030 zullen de Verenigde Staten naar verwachting netto-uitvoerder van olie worden. Kort gezegd zal men aan de andere kant van de oceaan energie onafhankelijk van de rest van de wereld worden. Dit zal grote economische en geopolitieke gevolgen hebben.
Overigens is de manier waarop dat stand komt niet onomstreden. De winning van het schalie gas gebeurt via ‘fracking’. Hierbij worden eerst lagen gesteente gebroken met dynamiet, waarna er onder druk grote hoeveelheden water en chemicaliën in het gesteente worden gepompt, zodat het gas of de olie vrijkomt. Het nadeel hiervan is, dat er een kans bestaat dat kleine aardbevingen kunnen worden veroorzaakt. Daarnaast is er een reëel risico op milieuvervuiling.
Deze bezwaren vallen voor de Amerikanen echter weg tegen de economische voordelen. In de Verenigde Staten zijn de gasprijzen enorm gedaald, zodat elektriciteit ook goedkoper geworden is. Daarnaast bevat het schaliegas ook ethaan, dat verwerkt kan worden tot ethyleen, een belangrijke grondstof voor de petrochemische industrie. Maar, nog belangrijker, de hele Amerikaanse industrie kan profiteren van lagere energiekosten, waardoor de concurrentiekracht versterkt wordt.
Eén van de ondernemingen die in deze ontwikkelingen een belangrijke rol speelt is Schlumberger. Deze onderneming is wereldwijd de grootste dienstverlener aan de olie- en gasindustrie. Ze verricht seismografisch en geologisch onderzoek, levert technologieën en verzorgt het management van olie- en gasvelden. Kortom, ze helpt oliemaatschappijen bij het oppompen van het zwarte goedje.
Ook op het gebied van fracking heeft Schlumberger de nodige kennis in huis. Hiertoe nam ze in 2010 Smith International over. De combinatie van de horizontale boortechnieken van Schlumberger en de boorvloeistoffen van Smith International die voor hydraulisch breken nodig zijn, heeft er voor gezorgd dat Schlumberger in deze tak van sport een vaste voet aan de grond gekregen heeft.
Het succes van de fracking technologieën heeft echter voor Schlumberger eveneens een keerzijde. Door de lage gasprijzen zijn de booractiviteiten in Noord-Amerika op een lager pitje gezet. De onderneming heeft onlangs dan ook een winstwaarschuwing gegeven. De booractiviteiten in de Verenigde Staten waren onverwacht zwak en contracten in Europa en Afrika werden vertraagd.
Het aandeel lijkt op het eerste gezicht wellicht duur, omdat het op 17 maal de winst van 2012 staat gewaardeerd. Schlumberger zit echter in een cyclische business en in tijden van economische groei en hoge olieprijzen krijgt de onderneming meer opdrachten van de oliemaatschappijen dan in mindere tijden. Naar verwachting zullen de grote olie- en gasmaatschappijen blijven investeren om hun productie op pijl te houden. Daarom kan er voor de komende jaren op flink hogere winsten gerekend worden.
Daarnaast, fracking mag dan wel gemeengoed zijn geworden in de Verenigde Staten, dat geldt (nog) niet voor de rest van de wereld, hoewel landen als China, Saudi-Arabië en Engeland hun deur hier intussen ook voor open zetten. Aangezien de gasprijzen daar aanzienlijk hoger liggen dan in de Verenigde Staten en het aanbod van fracking equipment minder groot, zal Schlumberger als wereldspeler hier een goede onderhandelingspositie hebben en hogere prijzen kunnen bedingen. Ook de gestage uitbreiding in het aanbod van offshore- en diepzeediensten zal er voor zorgen dat de marges hoger komen te liggen.
De schrikreactie op de winstwaarschuwing is achteraf niet meer dan een rimpeling in de beurskoers gebleken. Gezien het marktleiderschap van Schlumberger en haar technologische kennis moet ze gezien de ‘eeuwige’ zoektocht naar olie en gas in staat zijn de winst per aandeel de komende jaren met gemiddeld 15 procent per jaar te laten groeien. Daarmee is de onderneming een interessante koopkandidaat.
Auteur heeft privé geen positie, klanten van Fintessa hebben Schlumberger in portefeuille. De redactie heeft geen positie in de genoemde effecten. Op dit artikel is onze disclaimer van toepassing.
Martine Hafkamp
Fintessa Vermogensbeheer
