Per ongeluk ontdekten analisten van HSBC iets wat eigenlijk niet de bedoeling was: luister niet naar analisten.
Het team van valutaanalisten van de Britse zakenbank gingen op zoek naar bewijs dat zij wel nuttig waren. De toenmalige Amerikaanse centrale bankier Alan Greenspan uitte in 2002 stevige kritiek op de valutavoorspellers. “Er is bijna geen ander economische variabele die zo slecht voorspeld kan worden als valutakoersen”. In die tijd werd hij door de markt en door academici op handen gedragen.
Hoewel de analisten hun gelijk wilden halen vonden zij tot hun stomme verbazing dat consensus voorspelling van valutakoersen er net zo naast zit als met rentevoeten of aandelenkoersen. Ook vonden zij opmerkelijk genoeg dat het voorspellen van aandelenkoersen om één of andere reden een ingebouwde neiging tot optimisme heeft.
Het duidelijkste voorbeeld is de consensus voorspelling van de Japanse Nikkei 225-index vanaf 1998. Er is geen enkel jaar te noemen waarin een daling van de beursgraadmeter voorspeld was. Toch zakte de beursgraadmeter in vijf van de tien jaren en het ziet er naar uit dat ook dit jaar weer met verlies gesloten zal worden.
De zakenbank vind een soortgelijk misplaatst optimisme en tempert de hoop dat de prognoses voor de FTSE 100, DAX, S&P 500 en de Dow Jones dit jaar wel uitkomen.
Het betekent echter niet dat alle analisten niet succesvol zijn. Beleggers moeten oppassen dat zij niet te veel naar consensusschattingen kijken.
