In deel I van deze column vroeg ik me af, of de financiële sector zich met de voortzetting van een buitenproportioneel beloningsbeleid niet nóg verder in de nesten werkt. Ergens moet de vicieuze cirkel worden doorbroken.
DSB maakte zich aan koppelverkoop op een wel heel grove wijze schuldig aan en heeft inmiddels de rekening gepresenteerd gekregen. Maar andere Nederlandse banken kunnen er ook wat van.
De komende weken ga ik korte stukjes schrijven en u informeren over voorbeelden van ‘knollen voor citroenen verkopen’ in het bank- en verzekeringswezen.
In liefde en oorlog is alles geoorloofd, zo wordt wel eens beweerd. Toch is dat -formeel- niet helemaal waar. In ieder geval niet als het gaat om oorlogsvoering: er zijn regels die aan militairen worden meegegeven als zij naar een conflictgebied worden gestuurd.
Gaat het er dan toch van komen? Komen internationale topbankiers eindelijk met een welgemeend ‘mea culpa’? Je zou het bijna gaan denken. Enkele weken geleden ‘bekende’ Ken Costa van Lazard International, een investmentbank in Londen, dat de City relaties obligaties aanbod met een AAA rating die helemaal geen AAA rating hadden.
Veel banken spelen gewoon ordinair blufpoker in de hoop, en helaas blijkt dit ook nogal eens, dat de meeste klagers vervolgens afhaken.
Enigszins tot mijn verbazing kom ik met grote regelmaat beleggers tegen die niet bekend zijn met het fenomeen ‘direct beleggen’. Zij weten dus niet dat zij de kosten voor aan- en verkoop van effecten heel eenvoudig met ruim 80% (!) kunnen verlagen.
Als de achterliggende twee jaar ons één ding meer dan duidelijk heeft geleerd dan is het wel dat je banken altijd met een gezonde dosis argwaan tegemoet moet treden.
Met deze bijdrage laat ik zien hoe een onderdeel van Fortis Bank, op het gebied van hypotheken, functioneert en een deel van haar klanten ernstig tekort doet.
