Volgens Frank Mastiaux, hoofd van de afdeling Duurzame Energie van het Duitse energiebedrijf Eon is windenergie, maar ook andere vormen van alternatieve energie, de experimenteerfase ontgroeid en is de fase van de industriële productie aangebroken. Dat is maar goed ook, want Europa staat aan de vooravond van een gigantisch en langdurig investeringsprogramma op energiegebied.
Politieke afspraken
De Europese energiesector zal het komende decennium naar schatting EUR 1.000 miljard gaan investeren. Waar gaat al dat geld naar toe en waarom is het zoveel? De sector ziet zich geplaatst voor een serie politieke afspraken die alweer dateren uit de eerste helft van 2007. Europese politieke leiders waren in de winter van 2006 met de neus op de feiten gedrukt. Europa was op energiegebied kwetsbaar, want afhankelijk van de goede stemming van de grootste leverancier van gas, Rusland. In Brussel besloten toenmalige politieke leiders dat tegen 2020 ongeveer 20% van energiemix uit vormen van duurzame energie zou moeten bestaan. En passant besloten politici, dat in diezelfde periode de CO2 uitstoot met 20% moet afnemen met als basisjaar 1990. Op zichzelf is dit al een uitdaging, maar dat is nog niet alles. Een groot deel van de huidige infrastructuur is verouderd en is toe aan vernieuwing en modernisering.
De politiek heeft de agenda voor de komende tien jaren opgesteld, maar de private sector moet de nodige euro´s ophoesten. Maar diezelfde sector heeft het al moeilijk door de crisis, waardoor de vraag daalt en de financieringsmogelijkheden onder druk staan. De private sector van de vijf grootste landen in de EU moeten de komende tien jaar jaarlijks EUR 80 miljard investeren, maar voor het lopende jaar lijkt er maar EUR 54 miljard in de pen te zitten.
Twijfelende aandeelhouders
Het heeft er de schijn van dat na 2010 de investeringen omhoog kunnen, omdat de kredietmarkten lijken te ontdooien. Dat neemt niet weg, dat bedrijven in de sector elke verdiende euro terug het bedrijf in moeten ploegen. En daar zijn veel aandeelhouders niet zo blij mee. Ze gaan meer en meer vraagtekens zetten bij de omvang van de benodigde investeringen en over de haalbaarheid van de doelstellingen. Die aarzeling en twijfel zijn goed te begrijpen. Om alle plannen werkelijkheid te maken zouden deze nutsbedrijven goed zijn voor een kwart van alle kapitaalsinvesteringen in de totale private sector van Europa. De twijfel van de belegger is terug te zien aan de ontwikkeling van de FTSE Europe Utilities Index. Die blijft ver achter bij de FTSE Europe Index. In hun zoektocht naar kapitaal kloppen bankiers inmiddels aan bij de zogeheten Sovereign Wealth Funds van landen als China en Abu Dhabi, maar ook bij bedrijven als Google.
De consument krijgt de rekening gepresenteerd
Toch is het nog maar de vraag of deze manier van werken uiteindelijk veel soelaas zal bieden. Insiders denken van niet en zien een belangrijke rol weggelegd voor de overheid. Die moet garanties gaan afgeven over opbrengsten over een lagere periode en zo lange termijninvesteerders aantrekken als pensioenfondsen.
Er zijn al vormen van garantie en subsidiering. Overheden garanderen al een prijsniveau voor bijvoorbeeld duurzaam opgewekte elektriciteit. De afnemer betaalt deze vorm van subsidiering in de vorm van een opslag op zijn rekening. Als de investeringen zouden gaan stijgen, dan zouden de subsidies omhoog moeten, waardoor de winst van de bedrijven verbetert, maar de rekening van consument omhoog gaat. En die stijging kan fors uitpakken. In het Verenigd Koninkrijk zien ze de energierekening de komende jaren met maar liefst 60% stijgen en dat in een periode dat de burger om meer fiscale bijdragen gevraagd om de overheidstekorten weg te werken. Dat wordt politiek een moeilijk te verkopen verhaal. De doorsnee burger lijkt nog steeds gevoelig voor het thema groene energie, maar de vraag is wel tot welke prijs! De mislukking van Kopenhagen doet zich ook in dit opzicht gevoelen. Nieuwe energiewetgeving in de VS zal nu waarschijnlijk nog lang op zich laten wachten en dat betekent dat Europa de rekening niet met de Amerikanen kan delen. Politici kunnen wel om het hardst roepen dat de doelstellingen overeind blijven, maar het is een open vraag of de Europese burger als enige, het kind van de rekening wil zijn.
Bron:
The Financial Times, The power bill arrives. 3 februari 2010
Dr. C.A.M. Wijtvliet
De auteur is zelfstandig gevestigd analist. Hij schrijft over uiteenlopende onderwerpen die de beleggingswereld raken. Daarnaast geeft hij lezingen en presentaties. Voor meer informatie: corwijtvliet@dekritischebelegger.nl
Bezoek ook ons forum op https://www.dekritischebelegger.nl/forum/ en discussier actief mee. Klik hier om u aan te melden.
Start met Automatisch Beleggen
De laatste tijd wordt het woord recessie vaker in de mond genomen wanneer men het over de economische evolutie heeft.
Een sterk herstel op de aandelenmarkten bevestigt de observatie, die al bekend was van andere militaire conflicten,
De trukendoos van de centrale banken deed de voorbije 13 jaar wonderen voor bijna alle activaklassen.
Centrale banken dreigen dezelfde fout te maken zoals in 2008/9. Om te redden wat er te redden viel, verstrekte bijvoorbeeld de Fed op grote schaal liquiditeiten aan bedrijven die al eerder insolvabel ...
