Nood breekt wetten. Of: onder druk wordt alles vloeibaar. Straks worden wellicht alle begrotingstekorten van de Europese lidstaten gezamenlijk gefinancierd.
Martine Hafkamp – Op weg naar een stabiel Europa? –bericht vandaag over de European Financial Stability Facility. Maar misschien moet Europa nog wel veel verder gaan en de financiering van alle begrotingstekorten gezamenlijk laten gebeuren. Het bericht op internet van Welt am Sonntag dat de Duitse Minister van Financiën Schläuble in noodgevallen misschien toch akkoord gaat met een centrale financiering middels eurobonds maakt duidelijk dat de Europese schuldencrisis nog volop speelt.
Toen vorige week de renteverschillen van Spaanse en Italiaanse staatsobligaties met die van Duitsland snel en fors toenamen, kwam de ECB tot de opmerkelijk stap om deze papieren op te kopen. Het was de enige oplossing om een verdere escalatie te voorkomen. Het werkte, de rendementen daalden voor beide landen met 1 procentpunt.
De ECB is echter niet de instelling die de financieringsproblematiek in Europa moet oplossen. In juli heeft de European Financial Stability Facility (EFSF) handen en voeten gekregen. Deze instelling kan middelen overdragen aan zwakke schuldenlanden in Europa, die zelf op de financiële markten geen financiering meer kunnen aantrekken. Daartoe emitteert de EFSF obligaties, die door de sterke euro-lidstaten worden gegarandeerd. Als je erkent dat het laten ontploffen van de schuldencrisis en het uiteenvallen van de eurozone een enorm welvaartsverlies ten gevolge heeft dat kost-wat-kost moet worden vermeden, dan is dit een belangrijke stap. Maar als solidariteit binnen Europa dan hiervoor noodzakelijk is, dan zou men nog een stapje verder kunnen gaan.
De Europese Monetaire Unie kwam tot stand zonder dat er toe al sprake was van een Politieke Unie. De gevolgen zijn ons duur komen staan. Begrotingsdiscipline van de individuele lidstaten kon niet worden afgedwongen. Volgens academici en bankeconomen heeft de centrale financiering van alle tekorten van alle EMU-lidstaten met wederzijdse garantie van alle deelnemers voor het geheel van de staatsschulden belangrijke voordelen. Onder andere zal het centrale financieringsinstituut de hoogste rating krijgen, waarvan ook de sterke landen (Duitsland, Nederland) van profiteren.
Maar alleen een oplossing voor de financieringsproblematiek is niet voldoende. Natuurlijk zal er begrotingsdiscipline moeten zijn en zullen tekorten en schulden moeten worden teruggebracht. De eisen van het Europese Stability and Growth Pact (SGP) zullen vooraf volledig geaccepteerd moeten zijn en verwerkt in de eisen voor monetaire transfers naar zwakke landen.
Hoewel nog kortgeleden deze weg door afwijzing door Duitsland onbegaanbaar leek, schijnt er nu toch beweging te komen. Voorstanders beweren dat de triple-A rating zo veel zekerder kan worden gesteld dan voor indviduele landen als Nederland. De meningen blijven echter verdeeld: IFO-econoom Carstens denkt zelfs dat gezamenlijke uitgifte van eurobonds Duitsland € 47 mrd meer zal kosten! De “overdrachtsunie” of Transfer Union is er dus nog niet. Ongetwijfeld zal dit item nog veel aandacht krijgen de komende periode.
Voor meer informatie: zie Rabo-econoom Boonstra, Tilburg-hoogleraar Eijffinger of columnist Marcel Tak.
Franke Burink
Castanje Vermogensbeheer
Start met Automatisch Beleggen
Een mogelijk wereldwijd belastingakkoord zou digitale giganten dwingen om meer belastingen te betalen.
Buitenlandse investeerders ontvluchten de Turkse obligatiemarkt in lokale valuta, wat de economische problemen van Turkije verergert.
Het coronavirus heeft ervoor gezorgd, dat het maatschappelijk leven in China tot stilstand is gekomen.
Buitenlandse beleggers liepen er tegen te hoop. Ze hadden er een hekel aan, dat de Japanse corporates maar op hun geld bleven zitten in plaats van het terug te geven aan de belegger.
Alles uit 1 kas, waar hebben we het over!!! Gaan we de Griekse uzo, Porties,Spaanse stieren en Italiaanse maffia helpen of belonen. Nee toch! De Ieren hebben hun les wel geleerd maar ook die zijn van het zelfde laken en pak.
Duitsland en Nederland moeten beslissen of ze uit de eurozone gaan stappen. Kost wat, maar dan is de pijn over. Ik heb het er zeker voor over. Frankrijk zal als pijnlijke verliezer achter blijven. Tja: du pain, du vin et….. bergen met schulden die niet meer inbaar zijn. Dat is de pijn die maar moet dragen als je een ‘drammer’ bent.
Zou er een stemming zijn dan is mijn antwoord: nee!!!!!!
Wees verstandig.
tsja, gezichtsverlies voor de leiders van vooral noord-europa, maar die zullen zelf hun schaapjes al wel voor een groot deel op het droge hebben.
Wij, Nederlanders zijn een makke kudde schapen; het z.g. “tijdelijke kwartje van kok” betalen we stiekum nog steeds en volgens toenmalig minister van geldzaken zalm ( ja inderdaad, die van die bank die is geplofd) was het voor de nederlandse concurrentiepositie beter dat we zo’n 10% minder zouden gaan krijgen bij de omwisselverdwijntruuk van de gulden naar de euro, m.a.w: heel zuidelijk europa lacht zich over jaren nog in een buikstuip om
“mi amici hollandaise”.
De euro werd de PLEURO. DING FLOF BIPS werd een FLOP.
Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Nederland is de EU helemaal beu!
Geef ons de gulden en laten we dit pleuro avontuur snel vergeten.
Maar alleen de PVV en de SP luisteren naar het volk