Terwijl het ene eurocrisisbericht over het andere buitelt, de ratingbureaus stug doorgaan met landen “downgraden” en Europese banken op omvallen lijken te staan, maken de aandelenbeurzen een sterke comeback. De AEX is afgelopen week weer boven de 300 geschoten, 7,3% beter dan een maand geleden en de andere Europese beursindices doen ook aardig mee.
De verklaring lijkt voor de hand te liggen: hoop en vertrouwen dat de politici nu eindelijk eens doortastend gaan optreden. Op verschillende fronten lijkt men wakker geworden: de tandem Merkel/Sarkozy wil op 23 oktober een overall plan presenteren, de G20 komt begin november bijeen om “de kwestie Europa” te bespreken, het IMF laat ondertussen van zich horen met allerlei noodfondsjes die uit de mottenballen worden gehaald en misschien komt het machtige China ook weer helpen met zijn machtige reservevoorraad.
De noodzaak is duidelijk. Tegen een achtergrond van afnemende economische groei en zelfs recessie moeten de beleidsmakers drie ballen tegelijk in de lucht houden: 1. De Griekse schulden moeten worden geherstructureerd, – dat wil zeggen een betalingsregeling plus een deel kwijtschelden – maar dat mag niet ongecontroleerd gebeuren (“vanaf morgen betalen wij niet meer”). 2. Om besmetting naar andere Zuid-Europese landen tegen te gaan moet er een voldoende groot vangnet worden gecreëerd. 3. En om de eigen banken te beschermen en het Europees krediet- en betalingssysteem in de lucht te houden moeten de Europese leiders duidelijk maken dat zij ook de banken onvoorwaardelijk zullen steunen.
Met zoveel geweld en de wil om de problemen op te lossen, moet dat dan ook wel lukken, toch? Dat is maar de vraag. Het probleem zit vooral in onderdeel twee. Een vangnet voor Italië en Spanje, van € 1500 of 2000 mrd zou volgens de experts groot genoeg zijn (“een bazooka”) om aanvallen op de landen af te slaan. Maar waar moet dat geld vandaan komen? Als de Europese overheden hun eigen banken mee gaan helpen herkapitaliseren – en er worden bedragen van € 250 mrd genoemd – dan is er geen ruimte …. en bereidheid om nog meer te doen.
De extra middelen zullen dan via de IMF-weg door China en andere opkomende economieën moeten worden gefourneerd.
Dit scenario van vertrouwensherstel ligt dus op tafel en blijkbaar geloven de financiële markten erin.
Stel dat het inderdaad zo loopt, is dan de weg vrijgemaakt voor de aandelenkoersen om hun oude hoogtepunten weer op te zoeken? Dat lijkt wat voorbarig. De reële economie werkt nog niet mee. Goede cijfers en tegenvallers wisselen elkaar af, waarbij de laatste weken uit de V.S. wat meer plussen komen. De eerste schattingen voor de economische groei in het derde kwartaal van 2011 zouden wel eens negatief kunnen zijn. Opnieuw een recessie in aantocht!
De hogere kapitaal eisen die aan de banken zullen worden gesteld zullen ook een drukkende effect hebben op de groei van de kredietverlening. Bovendien zullen de externe kredietverleners aan Europa met IMF en China voorop een streng aanpassingsbeleid eisen, waarbij de bezuinigingen de hoofdmoot vormen.
Hier staat tegenover dat de nieuwe aanpak van de schuldencrisis zoveel vertrouwen creëert bij ondernemers en burgers dat investerings- en consumptieve uitgaven weer een opgaande lijn gaan vertonen. In dat geval willen beurzen nog wel eens ver vooruitkijken en het economisch herstel van eind 2013 verdisconteren. Maar zover is het nog niet….
Franke Burink
Castanje Vermogensbeheer
Start met Automatisch Beleggen
Ethiek en topmanagement, het blijft een moeizame verhouding. Een aantal Europese asset managers had de top van bedrijven gevraagd dit jaar in verband met het coronavirus terughoudend te zijn.
Dit jaar is het 50 jaar geleden dat Milton Friedman zijn geruchtmakende artikel the social responsibility of business is to increase profit publiceerde in the New York Times.
Het was feest op de financiële markten in de maand april. Beleggers keken al vooruit naar de periode van herstel na het einde van de coronacrisis.
Zelfs in Duitsland waren ze ongerust. Waren de grote Duitse autofabrikanten niet de boot gemist met het ontwikkelen van een eigen elektrische auto.
Het vertrouwen zal niet terugkomen want de huidige politieke leiders en bankiers zijn niet te vertrouwen. Ze zijn corrupt tot op het bot. Daarnaast leven we in een samenleving waar het hoogste doel winstmaximalisatie is. Dus niet gaat veranderen.
Het fundament van ons economisch/monetaire systeem is het probleem.
– fractioneel bankieren
– het element rente überhaupt binnen het economische systeem
– fiduciair geld (valsmunterij door overheid, waar alleen de elitaire top van profiteert.)
– het pensioenstelsel is een piramidespel
– fraude/diefstal binnen financiële instellingen (high frequency trading, leegroven van pensioenfondsen, rommelhypotheken etc.)
Momenteel staat het vastgoed nog voor het volle pond in de boeken. De zeepbel van het vastgoed moet nog uiteenspatten.
Een ieder raad ik aan zijn toekomst veilig te stellen door edelmetalen te kopen en een stukje landbouwgrond. Want het systeem is terminaal. De politici en bankiers kunnen met een geldinfuus hier en een geldinjectie daar de levensduur nog wat oprekken, maar dat is hooguit een paar jaar.