Bloomberg-columniste Alice Schroeder maakte vorige week gewag van een opmerkelijke gang van zaken: een vriend van Schroeder had een positieve referentie afgegeven voor een bankier van Goldman Sachs. Cynici zouden zeggen dat dat gegeven op zich al opmerkelijk genoeg is. Mij frappeerde echter de reden van de referentie: de Goldman Sachs-bankier had de aanbeveling nodig in verband met zijn aanvraag van een wapenvergunning. Nog interessanter: meerdere collega’s hebben een gun permit aangevraagd. Het roept meteen de vraag op, waar de C in Lloyd C. Blankfein, CEO bij Goldman Sachs, voor staat. Colt?
Als we de bron van Alice Schroeder mogen geloven, hebben meerdere mensen binnen de staf van Goldman een wapenvergunning aangevraagd. Stel dat de bankiers worden belaagd door een woedende menigte, dan hebben zij tenminste iets waarmee zij het gepeupel van zich af kunnen schieten. Schroeder informeerde bij Goldman Sachs of de bankiers zich inderdaad aan het bewapenen zijn, maar de woordvoerder van de bank belde -verrassing- niet terug. Het New York Police Department (NYPD) was iets scheutiger met informatie: men wilde niet op de feiten vooruitlopen, maar volgens de NYPD zijn verschillende toplieden van Goldman in het bezit van een wapenvergunning. Namen van de betreffende bankiers kon de NYPD nog niet geven.
Lynchen is in de VS een beproefde methode om de volkswoede te kanaliseren. Dat de heren van Goldman zich inmiddels zorgen maken over hun eigen veiligheid, kan ik me dan ook levendig voorstellen. Bestuursvoorzitter Lloyd Blankfein voelde in dat opzicht de bui al vroegtijdig hangen: enkele maanden voordat Bear Stearns omviel, was Blankfein al druk doende om de beveiliging rond zijn woning te verbeteren.
Sindsdien heeft Blankfein al de nodige benauwde momenten gekend. Zoals afgelopen voorjaar, toen actievoerders het podium bestormden waarop de topman bezig was een speech te houden. Via een groot spandoek met de woorden “We want our $$$$$ back” brachten de actievoerders een zeer heldere boodschap over. Misschien had de CEO zich op dat moment comfortabeler gevoeld met een geladen pistool in een schouderholster.
Een intrigerend beeld: Blankfein, in driedelig maatkostuum, tijgerend over de vloer van zijn kantoor Manhattan. Een mes tussen zijn tanden en een 9mm in zijn hand. Buiten maakt een volledig doorgedraaide menigte zich op om het gebouw te bestormen. Misschien denkt Blankfein nog een moment terug aan betere tijden. Toen het zonnetje nog scheen. Toen het leven eenvoudiger was. En een stuk minder gevaarlijk. Zoals in 2007, toen hij zich tegenover journalisten van de New York Times nog grappige woordspelingen kon veroorloven: “I’m a worrier, not a warrior”.
Niet dat Blankfein zich toen veel zorgen maakte: “And we’ll either have been right or wrong in our assessment of the risks but, to be successful in this business, you have to have a degree of risk tolerance.” Wás hij maar een beetje meer worrier geweest. Had hij maar wat minder risico’s genomen. Nu is hij warrior, of hij wil of niet.
Allard Gunnink
Disclaimer
Allard Gunnink is als redacteur werkzaam voor CoBeleggen. CoBeleggen is een initiatief van de Beleggers Coöperatie Nederland U.A. Deze column is niet bedoeld als beleggingsadvies.
