Het kind van de energierekening
Europa staat aan de vooravond van een gigantisch en langdurig investeringsprogramma op energiegebied. De consument krijgt de rekening gepresenteerd.
Europa staat aan de vooravond van een gigantisch en langdurig investeringsprogramma op energiegebied. De consument krijgt de rekening gepresenteerd.
Een herstel van de arbeidsmarkt is het ultieme bewijs dat de crisis voorbij is. Dus hoe staat het met de werkgelegenheid?
Wordt Europa inderdaad het grote openluchtmuseum, zoals Amerikanen en Chinezen dat al enige jaren meesmuilend opperen?
Veel bedrijven zijn lean en mean, zoals dat zo mooi heet; schulden zijn afgebouwd en de kasstromen zien er gezond uit. Wat kan er dan nog misgaan?
De overheersende belangstelling voor het verminderen van de CO2-uitstoot heeft ten onrechte de noodzakelijke aandacht voor het groeiende probleem van het tekort aan water weggenomen.
De grote verrassing van 2010 kan wel eens de Amerikaanse huizenmarkt worden. Dit jaar zijn slechts 550. 000 woningen in aanbouw genomen, maar alleen al de toename van de bevolking vraagt jaarlijks om 1,5 miljoen nieuwe huizen.
In een klimaat, waar wetenschappers, journalisten, politici en activisten tegen elkaar opbieden om het naderend milieuonheil te schilderen, is het altijd weer prettig enkele relativerende artikelen of rapporten te lezen.
De kans, dat een conferentie met meer dan 190 deelnemende landen, een succes wordt is gering. Maar is het eigenlijk wel zo belangrijk of het een succes wordt?
De omvang van de Chinese watermarkt bedraagt $ 40 miljard met een jaarlijkse groei van meer dan 10%. Wie wil daar geen graantje van meepikken?