Je moet wel een heel scherp oog hebben wil je nog een positieve rente bespeuren op korter lopend papier. De vergoeding ontbreekt soms en is in sommige gevallen zelfs negatief. Inmiddels zijn de marktrentes voor Nederlands papier met looptijden tot en met vijf jaar negatief. De yield op Duitse leningen is tot en met zes jaar onder nul.
En dus verplaatsen veel institutionele beleggers hun aandacht in hun zoektocht naar rendement naar het ultra lange papier dat ook nog zeer liquide is en daarmee goed verhandelbaar. Tot dusverre heeft deze strategie goed uitgepakt en is het totale rendement op ultra langlopend papier groter dan op bijvoorbeeld aandelen of junk bonds.
Er zitten natuurlijk risico’s aan de keuze voor ultra langlopend papier. Het grootste is wel het gedrag van de centrale bankiers. Zullen zij in hun pogen de wankele wereldeconomie gaande te houden het huidige soepele monetaire beleid handhaven. Het grootste risico in dezen vormt natuurlijk de Fed. Nog steeds houdt het Amerikaans Stelsel bij monde van Janet Yellen bij hoog en bij laag vol dat de rente in de komende maanden verhoogd gaat worden. Als dat gebeurt, gaat de koers van de staatsobligaties onderuit. Rente en koers bewegen immers tegengesteld aan elkaar. Naarmate de looptijd van een looptijd van een obligatie toeneemt, stijgt de gevoeligheid voor rentebewegingen. Dit is het zogeheten duration risico. Als vuistregel geldt, dat een fonds met een looptijd van 10 jaar ongeveer10% aan waarde inboet bij een renteverhoging van 1%. Beleggers zijn zich hier wel van bewust, maar verkiezen het duration risico boven andere risico’s zoals het risico dat een lenende partij omvalt, het kredietrisico.
Traditie getrouw kiezen vooral pensioenfondsen en verzekeraars voor ultra langlopend papier om op die manier hun al even lang lopende verplichtingen af te dekken. Maar sinds kort hebben ook particuliere belegger het langlopend papier ontdekt, aar ook centrale bankiers en sovereign wealth funds. De instaprente is immers uiterst aantrekkelijk vergeleken met bijvoorbeeld 10jaars papier. Treasuries met een looptijd van 30 jaar bieden een yield van pakweg 2,40%, terwijl de Duitse Bund of zijn Nederlandse tegenhanger minder dan 0,5% uit doen.
Het vervelende is echter, dat het aanbod langzaam opdroogt, terwijl de vraag alleen maar groeit. Volgens de onderzoekers van Dealogic is er sinds oktober ter waarde van $ 120,3 miljard aan langlopend papier, zowel corporate als overheid, op de markt aangeboden. Een jaar eerder was dat nog $ 132,7 miljard. In maart meldt zich ook nog de ECB als vragende partij op de kapitaalmarkt voor langlopend papier. Het zal de neerwaartse druk op de markt alleen maar verhogen. Het lijkt erop alsof dat besef beleggers nog meer aanzet tot vragen en kopen. Ze lijken er zich van bewust dat op termijn de kans dat de yield nog lager en lager wordt, nog steeds toeneemt. Pakken wat je pakken kunt, lijkt momenteel het motto. De eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat dat tot vandaag aan toe geen verkeerde beslissing is geweest. The US Long Credit Index van Barclays Bank met een duration van 14,5 jaar heeft dit jaar een totaal rendement opgeleverd van 4,7%. De 25+ year Treasury index heeft het met een rendement van 8,1% nog beter gedaan. Zet daar de S&P 500 maar eens tegenover met een verlies van 2,6%. Of deze luxe nog lang aanhoudt, is maar zeer de vraag. Er komen immers steeds meer hengeltjes in een steeds kleinere vijver!
Cor Wijtvliet
BELANGRIJK
– Bezoek ook de website van Cor Wijtvliet en lees meer door hem geschreven artikelen
– U kunt Cor Wijtvliet boeken voor een inspirerende spreekbeurt. Laat u verrassen!
De belegger doet er goed aan nergens meer aan deel te temen, of in te stappen, er zijn geen alternatieven te vinden waar het goed toefen is voor kapitaal dus dan zet je het ook niet op het spel.
Waar kapitaal het best gebaat bij was ten ten tijdei van de grote depressie heeft nu ook de voorkeur, en dat waren weinig wegen…